ΑΙΜΟΣΤΑΓΗΣ "ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠ' ΤΟΝ ΒΟΡΡΑ"

 

Ο Robert Eggers εξελίσσεται σε έναν από τους πλέον ενδιαφέροντες δημιουργούς της εποχής μας. Στην τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του έχει περισσότερα λεφτά, πλησιάζοντας έτσι στη "μεγάλη παραγωγή", δίχως όμως να χάνει το ενδιαφέρον του (πράγμα συνηθισμένο σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις). Το "The Northman" (Ο Άνθρωπος απ' τον Βορρά) του 2022 είναι μια αιμοσταγής, "βάρβαρη" ιστορία από την εποχή των Βίκινγκς, με τον Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ και την Άνια Τέιλορ-Τζόι στους δύο βασικούς ρόλους και μια πλειάδα γνωστών ηθοποιών στους δεύτερους, με βασική τη Νικόλ Κίντμαν, αλλά και τους Ουίλιαμ Νταφόε, Ίθαν Χοκ και Μπγιορκ (αν την αναγνωρίσετε να με φτύσετε...)

Ο γιος του αρχηγού μιας περιοχής των Βίκινγκς βλέπει, παιδί ακόμα, τον πατέρα του να δολοφονείται από τον αδελφό του (τον θείο του δηλαδή) και τη μητέρα του να αρπάζεται από τον δολοφόνο και τελικά να τον παντρεύεται. Γλυτώνοντας μάλλον τυχαία από τη σφαγή που ακολουθεί, κάνει την εκδίκηση σκοπό της ζωής του.

Σας θυμίζει τίποτα αυτή η ιστορία; Μα φυσικά πρόκειται για μια διασκευή του "Άμλετ" σε... Βίκινγκς βερσιόν. Και για να μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, ο ήρωας λέγεται - καθόλου τυχαία - Άμλεθ. Εδώ το μοτίβο της εκδίκησης κυριαρχεί απ' την αρχή ως το τέλος. Κι όταν υπάρχουν έντονα ψυχολογικά διλήμματα (π.χ. εκδίκηση ή έρωτας και γαλήνη;) η πρώτη επιλογή θα κερδίζει. Η ιστορία κινείται ανάμεσα σε ωμό, σκληρό ρεαλισμό (σφαγές στα όρια του σπλάτερ, βρώμικα και λασπωμένα χωριά κλπ.) και σε μια μυθική, μαγική ατμόσφαιρα, ώστε τελικά η ταινία να ανήκει στο χώρο του φανταστικού. Βέβαια δεν είμαι και πολύ σίγουρος αν συμφωνώ με τη φιλοσοφία της ταινίας (η εκδίκηση πάνω απ' όλα, έστω και εις βάρος της ίδιας της ζωής πολλών, η πολύ "μάτσο" λογική κλπ. και μάλιστα όταν μια ψυχολογικής φύσης ανατροπή στα 2/3 περίπου το φιλμ ανατρέπει την όλη εικόνα), αλλά όλα αυτά νομίζω ότι περνούν σε δεύτερη μοίρα μπροστά στη δυνατή εικόνα, το επικό όραμα του σκηνοθέτη και τη σκηνοθεσία εν γένει.

Θα παρακολουθώ με ενδιαφέρον τον Eggers. Ακόμα κι αν δεν συμφωνώ ιδεολογικά, είναι από τους λίγους οραματικούς δημιουργούς του καιρού μας, έστω και αν διαχειρίζεται μια μεγάλη παραγωγή, που θα ισοπέδωνε την προσωπική ματιά πολλών άλλων σκηνοθετών.