"PROMISING YOUNG WOMAN", ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΚΡΙΒΩΣ...

 

Η έως τώρα ηθοποιός Emerald Fennell ξαφνιάζει πολύ ευχάριστα με το σκηνοθετικό της ντεμπούτο "Promising Young Woman" (2020), ένα θρίλερ εκδίκησης που μου φάνηκε πολύ καλύτερο από άλλα του πολυειδωμένους αυτού είδους, με μια καλή Καρι Μάλγικαν στον κύριο ρόλο.

Μια γοητευτική κοπέλα, αν και σύντομα θα μάθουμε ότι ήταν άριστη φοιτήτρια ιατρικής και τα παράτησε ξαφνικά, δουλεύει σε μια καφετέρια, ζει, αν και έχει περάσει τα 30, με τους γονείς της και δεν κάνει τίποτα όλη τη μέρα σπίτι - αν και τις νύχτες, μετά τη δουλειά, δεν γυρίζει στο σπίτι της... Τι ακριβώς (ή μάλλον γιατί) σπαταλά έτσι τη ζωή της; Τι τόσο τραυματικό της έχει συμβεί στο παρελθόν;

Θρίλερ με πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή, όπου τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος στοιχειώνουν τη ζωή της ηρωίδας. Κι εκείνη, τυχαία στην αρχή, αργά και μεθοδικά στη συνέχεια, καταστρώνει τη φοβερή εκδίκησή της. Προς το τελευταίο τέταρτο του φιλμ, με μια ευπρόσδεκτη ανατροπή, τα πράγματα δεν εξελίσονται όπως τα περιμέναμε. Σας είπα όμως, είδα την ανατροπή αυτή θετικά. Στο μεταξύ παρακολουθούμε μια απόλυτα φεμινιστική (ίσως επιθετικά φεμινιστική θα πουν κάποιοι) ταινία, που καυτηριάζει έντονα την ακόμα και σήμερα ανδροκρατούμενη κοινωνία - παρ᾽όλα όλα τα βήματα προόδου που έχουν γίνει στη Δύση τουλάχιστον. Και αναφέρεται σε ένα ίδιαίτερα συζητημένο θέμα της εποχής μας, τον βιασμό, αλλά και στο θέμα της φιλίας, που κάποιε φορές ίσως να διαρκεί σ᾽όλη μας τη ζωή. Κάποια πράγματα ίσως να φαίνονται σκληρά, αλλά εγώ έπιασα τον εαυτό μου να συμπάσχει με την ουσιαστικά διαταραγμένη ηρωίδα.

Δεν ξέρω τι κριτικές θα πάρει και τι αντιρρήσεις μπορεί να εγείρει, πάντως προσωπικά το ευχαριστήθηκα.