"IN THE MOUTH OF MADNESS" Ή Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΚΑΡΠΕΝΤΕΡ

 

Ο John Carpenter υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους (και αγαπημένους) δημιουργούς του φανταστικού στα 80ς, άντε και στις αρχές των 90ς. Στη συνέχεια η παρακμή ήταν κάθετη. Έκανε μια σειρά όντως κακών ταινιών. Η τελευταία για μένα (και για πολλούς άλλους) καλή ταινία του είναι το "In the Mouth of Madness" του 1994, με τον Σαμ Νιλ στον κύριο ρόλο.

Ένας ψυχρός και κυνικός ασφαλιστής, ειδικευμένος στο να ξετρυπώνει απατεώνες που σχετίζονται  με ασφαλιστικές κομπίνες, φεύγει για άγνωστο προορισμό για να ανακαλύψει τα ίχνη ενός διάσημου συγγραφέα τρόμου που έχει εξαφανιστεί αιφνιδίως. Σύντομα θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι ο πραγματικός κόσμος κι αυτός που έχει δημιουργήσει ο συγγραφέας με το έργο του αρχίζουν να μπλέκονται με τρόπο τρομακτικό...

Γνήσιο φιλμ τρόμου, από τα καλά του είδους, μπλέκει με τρόπο εφιαλτικό τον ῾῾πραγματικό῾῾ και έναν άλλο, φριχτό κόσμο, αλλά και θολώνει διαρκώς τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και την παράνοια. Ο ίδιος ο ήρωας αμφιβάλλει διαρκώς για τα λογικά του και τι απ᾽ αυτά που βλέπει και βιώνει είναι πραγματικά ή γεννήματα του μυαλού του. Κάποιες σκηνές είναι όντως τρομακτικές, ενώ στο όλο φιλμ υπάρχει μια υφέρπουσα λοβκραφτική ατμόσφαιρα (δίχως αυτό να αναφέρεται ποτέ ρητά). Πάντως η γενική ατμόσφαιρα παράνοιας είναι πανταχού παρούσα, αυτά τα μικρά, φριχτά, φευγαλέα οράματα (ή όχι;) που δεν ξέρεις αν όντως συνέβησαν ή γιατί πληθαίνουν, ενώ κυριαρχεί ένας γενικός προβληματισμός πάνω στα όρια πραγματικότητας και φαντασίας ή κατά πόσο η φαντασία μπορεί να παίξει ρόλο στην καθημερινότητά μας - και ως φαντασία εδώ ας εννοήσουμε τη συγγραφική δημιουργία, άρα έχουμε έναν γενικό προβληματισμό πάνω στην επίδραση της τέχνης στην αληθινή ζωή.

Οι φίλοι του είδιους να το δουν οπωσδήποτε, ακόμα και ως αποχαιρετισμό σε έναν πρώην μεγάλο δημιουργό. Μετά απ᾽αυτό, αποφύγετε καλύτερα κάθε φιλμ του Κάρπεντερ.,