Πέμπτη, Απριλίου 08, 2021

"PASSPORT TO PIMLICO" : ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ

 


Ίσως γνωρίζετε τα περίφημα βρετανικά Ealing Studios, που έδρασαν κυρίως στα 40ς και 50ς και λίγο μετά και μας χάρισαν μερικές από τις απολαυστικότερες κωμωδίες του αγγλικού κινηματογράφου. Αφείστε που τα φιλμ του κοσμούσαν ηθοποιοί όπως ο Άλεκ Γκίνες, ο Πίτερ Σέλερς κ.ά. Μια από τις πολλές χαρακτηριστικές ταινίες των στούντιο ήταν το "Passport to Pimlico", γυρισμένο το 1949 από τον Henry Cornelius (1913-1958).

Στο βομβαρδισμένο, ακόμη γεμάτο ερείπια μεταπολεμικό Λονδίνο, στη γειτονιά Pimlico, σκάει κατά λάθος μια ξεχασμένη από τον πρόσφατο πόλεμο γερμανική βόμβα, ανοίγοντας έναν κρατήρα σε μια πλατεία. Εκεί θα ανακαλυφτεί τυχαία ο θησαυρός του... δούκα της Βουργουνδίας, αλλά και έγγραφα που αποδεικνύουν ότι ο εν λόγω δούκας, κάπου στο μεσαίωνα, είχε αγοράσει την περιοχή. Έτσι το Pimlico γίνεται... ανεξάρτητο κράτος και οι συνηθισμένοι λονδρέζοι κάτοικοι μεταρέπονται σε... Βουργουνδούς, κάνοντας υπουργούς διάφορους μπάρμαν, παντοπώλες κλπ. Η Βρετανία προσπαθεί με διαπραγματεύσεις να ανακτήσει την περιοχή... και το γέλιο αρχίζει.

Έξυπνη ιδἐα, παλιομοδίτικη, ασπρόμαυρη ατμόσφαιρα και κοινότατοι, καθημερινοί άνθρωποι και καταστάσεις, αλλά ο κρυμμένος σουρεαλισμός της ίδιας της ιδέας και των καταστάσεων που προκύπτουν απ᾽αυτή είναι πανταχού παρόν. Φυσικά το φιλμ σατιρίζει πολλά πράγματα ταυτόχρονα, τόσο σε ῾῾μακροσκοπικό῾῾ όσο και σε ῾῾μικροσκοπικό῾῾ επίπεδο: Από τη μία υπάρχει η ανελέητη σάτιρα της διπλωματίας ανάμεσα σε χώρες, η απίστευτη υποκρισία που διέπει τις ῾῾διπλωματικές σχέσεις των χωρών῾῾, την πολιτική εν γένει και όλα τα σχετικά. Από την άλλη υπάρχει η σάτιρα των κάθε λογής μικρομεσαίων, της μικροαστικής τάξης, των ῾απλών, καθημερινών ανθρώπων῾, οι οποίοι συνολικά αντμετωπίζονται μεν με συμπάθεια και ῾῾καλή καρδιά῾῾, αλλά δεν παύει να καυτηριάζεται το αλλοπρόσαλλο της συμπεριφοράς τους (από την μία κοροϊδεύουν και δείχνουν πλήρη ανυπακοή στους μπάτσους, αφού δεν έχουν δικαιοδοσία πλέον στη ῾῾χώρα῾῾ τους και την επόμενη στιγμή διαμαρτύρονται έντονα για την παντελή έλλειψη αστυνόμευσης στο κράτος τους, για να αναφέρουμε ένα μόνο παράδειγμα), η δικές τους μικρές, καθημερινές υποκρισίες, τα συμφέροντα, η κουτοπονηριά, τα ῾῾μυαλά που παίρνουν αέρα῾῾ από τη μια στιγμή στην άλλη κλπ. 

Αν και παλιομοδίτικο, νομίζω ότι βλέπεται πολύ ευχάριστα και σήμερα. Και, να μην το ξεχνάμε, μας δείχνει ανάγλυφα την καθημερινότητα μιας άλλης, δύσκολης αλλά και τρομερά διαφορετικής εποχής. Άλλωστε όλη η ιστορία στηρίζεται στο ότι την εποχή αυτή μια γειτονιά, ακόμα και του μεγάλου Λονδίνου, λειτουργούσε σα μικρό χωριό. Σχεδόν όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους, είχαν τους κοινούς μαγαζάτορές τους, τα παιδιά παίζανε στους δρόμους και ο κάθε γονιός ήξερε τι σκανταλιά έκανε το παιδί του άλλου κλπ. κλπ. Άλλοι καιροί, άλλα ήθη...

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker