"LORE": Η ΦΡΙΚΗ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΙΑ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ

 

Η "Lore"  είναι μια γερμανική τανία του 2012, που γύρισε η αυστραλέζα Cate Shortland. Πολύ καλή ερμηνεία από την πρωτοεμφανιζόμενη τότε Σάσκια Ρόζενταλ και... για τα υπόλοιπα  το λόγο έχει η εφιαλτική κληρονομιά του ναζισμού.

Το 1945 ο πόλεμος έχει μόλις τελειώσει. Η Γερμανία έχει συντριβεί και οι σύμμαχοι έχουν καταλάβει διάφορα μέρη της ο καθένας. Παντού επικρατεί χάος, τρόμος, πείνα. Παντού υπάρχουν ερείπια. Η μόλις έφηβη Λόρι, μετά τον θάνατο του ναζί πατέρα της και τη σύλληψη της επίσης ναζί μητἐρας της, αναγκάζεται να πάρει τα 4 μικρότερα αδέλφια της (το ένα βρέφος) και να καταφύγει σε μια θεία της, στην άλλη άκρη της Γερμανίας. Το ταξίδι των 5 παιδιών θα γίνει με τα πόδια στη διαλυμένη χώρα και θα εξελιχτεί σε μια απίστευτη οδύσεια, με τους κινδύνους κάθε είδους να ελλοχεύουν παντού. Η συνάντηση με έναν μυστηριώδη φυγάδα θα είναι καθοριστική.

Η μικρή Λόρι πιστεύει απόλυτα στο ναζισμό και τον Χίτλερ διότι έτσι την έχουν μάθει από μικρό παιδακι. Δεν έχει γνωρίσει τίποτα άλλο. Ουσιαστικά, παρά το χάος γύρω της, τα πτώματα, την πείνα και τα ερείιπα, δεν πιστεύει καν ότι η πατρίδα της έχασε τον πόλεμο ούτε ότι ο φύρερ είναι νεκρός (ας σημειωθεί ότι τα 4 μικρά παιδιά δεν γνωρίζουν ούτε την τύχη των γονιών τους και νομίζουν ότι θα τους περιμένουν εκεί που πηγαίνουν). Σιγά σιγά όμως οι πρώτες αμφιβολιες τρυτπώνουν μέσα της. Μήπως τίποτα δεν είναι όπως νοόμιζε, μήπως τίποτα δεν είναι όπως την είχαν μάθει να πιστεύει;

Η ταινία, αντιπολεμική και αντιναζιστική, δείχνει με έξυπνο τρόπο όχι το ναζισμό και τον πόλεμο, αλλά αυτά που αφήνουν πίσω, μετά το τέλος τους, ο ναζισμός και ο πόλεμος. Αυτό ίσως και να είναι ακόμα πιο εφιαλτικό. Δράμα λοιπόν, καλή σκηνοθεσία, αγωνία για τη μοίρα των αδελφών, συχνά εντυπωσιακές εικόνες... Φυσικά καταλαβαίνετε ότι πρόκειται για βαριά ταινία, συχνά ζοφερή. Καλή όμως. Και, με τον πλάγιο τρόπο που σας ανέφερα, πετυχαίνει απόλυτα το στόχο της.