"DAY THE WORLD ENDED" : Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΥΡΗΝΙΚΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ

 

Ως γνωστόν ο Roger Corman, ο ῾῾πάπας῾῾ των b-movies, έχει γυρίσει στην παραγωγικότατη καριέρα του από ταινίες που πραγματικά δεν βλέπονται έως μικρά διαμάντια. Το "Day the world ended" του 1955 είναι από τις σχετικά καλές στιγμές του.

Μετά από πυρηνικό ολοκαύτωμα οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πεθάνει και άλλοι έχουν μεταλλαχτεί με διάφορους φριχτούς τρόπους. Ένας πατέρας, που είχε προβλέψει την καταστροφή και ήταν προετοιμασμένος γι´αυτή, ζει με την όμορφη κόρη του σε μια κοιλάδα η οποία είναι προστατευμένη από τη ραδιενέργεια. Σ᾽αυτήν θα καταφύγουν κι άλλοι επιζώντες, εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους (ένα ύποπτο ζευγάρι, ένας γέρος χρυσοθήρας, ένας γεωλόγος κ.ά.). Η ταινία παρακολουθεί τον αγώνα τους για επιβίωση ενάντια όχι μόνο στην εχθρική πλέον φύση και στα μεταλλαγμένα τέρατα, αλλά και μεταξύ τους.

Αρκετά κλειστοφοβικό, με σχετικό σασπένς, το φιλμ αποτελεί για μένα - εννοείται παρά τις αφέλειές του - ένα καλό δείγμα b-movie των 50ς. Σημαντικό ρόλο σ᾽αυτό παίζει το ότι η ομάδα των επιζώντων αποτελείται από ῾῾κάθε καρυδιάς καρύδι῾῾, οπότε οι μεταξύ τους συγκρούσεις τείνουν να τινάξουν στον αέρα την επιβίωση όλων. Οι άνθρωποι δεν θα ομονοήσουν και θα παραμείνουν εγωκεντρικοί ακόμα και στην ύστατη στιγμή, μοιάζει να μας λέει πικρά η ταινία. Αποτελεί επίσης τυπικό παράδειγμα του φοβου που διακατείχε την ανθρωπότητα για επικείμενη πυρηνική καταστροφή, ο οποίος κορυφώνεται στη δεκαετία του 50, που βρίσκεται ακόμα πολύ κοντά χρονικά στη Χιροσίμα και, ταυτόχρονα, σηματοδοτεί τη χειρότερη ίσως φάση του Ψυχρού Πολέμου ανάμεσα στις δύο τότε (πυρηνικές υπενθυμίζουμε) υπερδυνάμεις. 

Πέραν αυτών υπάρχει το κλασικό λαβ στόρι, υπάρχει η αγωνία για το ποιος θα επιζήσει και ποιος όχι... και υπάρχει και το τέρας που εμφανίζεται προς το τέλος, που μάλλον χαμόγελα προκαλεί σήμερα. Είπαμε, είναι Κόρμαν και οι κάθε λογής αφέκειες είναι αναμενόμενες. Συνολικά πάντως, όπως είπα, το βρίσκω καλό δείγμα b-movie της εποχής.