ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ "CHARLIE BARTLETT"

Το 2007 ο μοντέρ Jon Poll γυρίζει τη μοναδική του ταινία, το "Charlie Bartlett" (Η Επανάσταση του Τσάρλι), με τον πρόωρα μακαρίτη Anton Yelchin στο βασικό ρόλο. Είναι μια γλυκόπικρη ταινία που ακροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα.
Ένας γόνος πλούσιας οικογένειας (πλην όμως με μισότρελη μάνα και απόντα πατέρα) προσπαθεί να γίνει δημοφιλής, πράγμα που είναι το όνειρό του, στο καινούριο του δημόσιο σχολείο. Είναι μεν ιδιοφυής, αλλά, προκειμένου να πραγματοποιήσει την επιθυμία του, καταφεύγει πάντοτε σε ανορθόδοξες μεθόδους (όπως το να γίνει ο ψυχίατρος του σχολείου, προμηθεύοντας μάλιστα τους συμμαθητές του με παράνομα ψυχοφάρμακα).
Η ταινία έχει πλάκα, είναι σχετικά διασκεδαστική, ο Ρόμπερτ Ντάουνι σε ρόλο γυμνασιάρχη - "πεθερού" είναι απολαυστικός, ωστόσο εξετάζει μια απίθανη, ατομική περίπτωση και επικεντρώνεται σ' αυήν δίχως προεκτάσεις. Ίσως θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για το "εφηβικό άγχος" και την ανασφάλεια ή την παραβατική ή/και επαναστατική συμπεριφορά των εφήβων, την ανάγκη για κοινωνικοποίηση μιας μεμονωμένης, ασυνήθιστης και ιδιαίτερης περίπτωσης μοναδικότητας κλπ. Πάντως το απόλυτα καθησυχαστικό τέλος μάλλον με ξενέρωσε.
Δεν το απορρίπτω ούτε όμως μου είπε και πολλά. Αποφασίστε εσείς. Δεν είναι πάντως, νομίζω, για πέταμα.