"ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΦΥΓΗΣ" ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Θα σας πω από την πρώτη στιγμή ότι θεωρώ "Το Τρένο της Μεγάλης Φυγής" (Runaway Train) που γύρισε το 1985 ο Andrey Konchalovskiy (αδελφός του Νικίτα Μιχαλκόφ) μεγάλη ταινία. Τόσο σαν κλασική ταινία δράσης που καταφέρνει, πολύ απλά, να καθηλώσει τον θεατή, όσο και για τα νοήματά της. Κι αν δεν το ξέρετε κι αυτό, το φιλμ βασίζεται σε σενάριο που έγραψε ο Ακίρα Κουροσάβα, αλλά δεν το γύρισε ποτέ ο ίδιος.
Ένας κατάδικος, που βρισκόταν για καιρό στην απομόνωση, δραπετεύει μαζί με ένα νεαρό συγκρατούμενό του από φυλακές υψίστης ασφαλείας και με πολικό ψύχος, πολύ υπό το μηδέν. Στην προσπάθειά τους να απομακρυνθούν επιβιβάζονται σε άδειο τρένο, το οποίο όμως, λόγω ατυχήματος του μηχανοδηγού, βρίσκεται να τρέχει ανεξέλεγκτο και με διαρκή επιτάχυνση στις αχανείς παγωμένες εκτάσεις. Συγχρόνως ο σκληρός διοικητής των φυλακών, που έχει πάρει ως προσωπική προσβολή τη δραπέτευση, κυνηγά με κάθε μέσο τους φυγάδες.
Το φιλμ ξεκινά σαν ταινία φυλακών, πολύ σύντομα όμως μετατρέπεται σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Ουσιαστικά πρόκειται για έναν ύμνο προς την ελευθερία, με κάθε μέσο και κάθε τίμημα. Κάποιοι είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα γι' αυτήν. Ταυτόχρονα το κλασικό δίπολο καλού - κακού ανατρέπεται (ποιος είναι ποιος, οι φύλακες ή οι φυγάδες;) Το ίδιο και οι σχέσεις εξουσίας, που εύκολα μπορεί να γίνουν σχέσεις δάσκαλου - μαθητή και αντίστροφα. Ακόμα και το ηρωικό πρότυπο (ή οι ηρωικές προσδοκίες προς κάποιον) μπορούν να ανατραπούν. Γενικά οι ανθρώπινες σχέσεις που παρουσιάζονται στο μικρόκοσμο του ανεξέλεγκτου τρένου είναι ποικίλες και καθόλου σταθερές. Πέραν όλων αυτών όμως είναι τέτοιο το σασπένς και τόση η δύναμη της ταινίας, με τις υποβλητικές εικόνες του "συμπαγούς" τρένου να καλπάζει στα χιονισμένα τοπία και το παθιασμένο παίξιμο του Γιον Βόιτ στο βασικό ρόλο, που και μόνο αυτά θα αρκούσαν. Νομίζω ότι είναι από τα φιλμ που δεν "ξεθώριασαν" καθόλου όλα αυτά τα χρόνια.