"RONIN", ΡΩΣΟΙ, ΙΡΛΑΝΔΟΙ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΒΑΛΙΤΣΕΣ

Ρόνιν στην παλιά Ιαπωνία ήταν οι σαμουράι που έχαναν τον αφέντη τους, οπότε προσέφεραν πλέον τις υπηρεσίες τους σε οποιονδήποτε τους πλήρωνε. Το 1998 ο σημαντικός, κυρίως στη δεκαετία του 60, John Frankenheimer (1930-2002) γυρίζει το "Ρόνιν", την προτελευταία μεγάλου μήκους ταινία του, με τους Ντε Νίρο και Ζαν Ρενό, ένα ακόμα σύγχρονο θρίλερ δράσης.
Μία ιρλανδή προσλαμβάνει μία ομάδα "ρόνιν" για να αρπάξουν μια πολύτιμη βαλίτσα αγνώστου περιεχομένου από κάποιον που σκοπεύει να την πουλήσει στους ρώσους. Τη βαλίτσα αυτή όμως θέλουν διακαώς και κάποιοι ιρλανδοί. Η επιχείρηση θα πετύχει, από εκεί και πέρα όμως κάποιος από την ομάδα θα την κλέψει για τον εαυτό του και θα ακολουθήσει χάος με πολλούς νεκρούς...
Η ταινία ξεκινά συγκρατημένα, δίνοντας βάρος στην σχολαστική προετοιμασία του εγχειρήματος από τους σύγχρονους "ρόνιν" και τις μεταξύ τους σχέσεις και διαφωνίες. Στο δεύτερο μέρος κυριαρχεί η δράση: Η εκτέλεση του σχεδίου, οι περιπλοκές που προκύπτουν, τα κυνηγητά αυτοκινήτων, οι πυροβολισμοί... Τα πάντα παίρνουν φωτιά και στο μέσο της δεσπόζει το πολύτιμο "αντικείμενο του πόθου", το γνωστό "Μακγκάφιν". Και βέβαια αναδεικνύεται η ιδιόρυθμη προσωπική ηθική του βασικού ήρωα, η "ηθική της δουλειάς", το απόλυτο δόσιμο σ' αυτήν. Υπάρχει τιμιότητα και στο έγκλημα, βλέπετε. Τώρα τι είδους εσωτερική τιμιότητα είναι αυτή, όταν έχει τιναχτεί στον αέρα η μισή πόλη για να πετύχουμε το σκοπό μας, αυτό είναι συζητήσιμο...
Αρκετά καλή ταινία κατά τη γνώμη μου, που κρατά τον θεατή, δίχως ωστόσο να προσθέτει κάτι πολύ αξιόλογο σε ένα πολυχρησιμοποιημένο είδος. Όσο για τον Frankenheimer, σίγουρα ξέρει πολύ καλά να κάνει σινεμά, αλλά νομίζω ότι το συγκεκριμένο (συμπαθητικό, ξαναλέω), φιλμ δεν συγκρίνεται με τα εξαιρετικά παλιότερά του.