Η ΔΕΥΤΕΡΗ "ADDAMS FAMILY" ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Προσωπικά διασκέδαζα πάντα με τις απίθανες σε σύλληψη ταινίες των Addams Family (παλιότερα ήταν σειρά). Η δεύτερη απ' αυτές γυρίστηκε, όπως και η πρώτη, από τον Barry Sonnenfeld το 1993 με τίτλο "Addams Family Values" ("Οικογένεια Άνταμς 2" στην Ελλάδα).
Για όσους δεν γνωρίζουν, ήρωες είναι μια απίστευτη οικογένεια που ζει κυριολεκτικά μέσα στον γοτθικό τρόμο - και το απολαμβάνει. Δυσλειτουργική; Κάθε άλλο! Οι γονείς εξακολουθούν μετά τόσα χρόνια να είναι τρελά ερωτευμένοι, τα δύο παιδιά ζουν ευτυχισμένα με τις μακάβριες ασχολίες τους, ο θείος, η γιαγιά, ο υπηρέτης, το "κατοικίδιο" Χέρι επίσης. Τα πάντα σε πλήρη αρμονία. Στον κόσμο τους υπάρχει βέβαια έντονα το μεταφυσικό στοιχείο και φυσικά οι αξίες τους - πέρα από την αγάπη και την ομόνοια που προαναφέραμε - είναι απολύτως αντίστροφες με τις κοινώς παραδεκτές. Στο δεύτερο αυτό μέρος το ζεύγος αποκτά και τρίτο παιδί, ένα αγοράκι με... μουστάκι, πράγμα που προκαλεί ζήλια στα δύο μεγαλύτερα τέκνα, που στον ελεύθερο χρόνο τους προσπαθούν να το εξοντώσουν. Τα πράγματα όμως μπερδεύονται όταν εμφανίζεται μια σατανική γκουβερνάντα για το μικρό, η οποία στην πραγματικότητα είναι κατά συρροήν δολοφόνος... συζύγων, η οποία ξελογιάζει τον εργένη θείο Φέστερ, τον παντρεύεται, τον απομακρύνει από την οικογένεια (προς μεγάλο πόνο της τελευταίας) και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τον δολοφονήσει.
Φυσικά πρόκειται για κωμωδία, που, όπως και η πρώτη ταινία, βασίζεται αποκλειστικά στο κατάμαυρο χιούμορ. Τα τέρατα - μέλη ή γνωστοί της φοβερής οικογένειας - παρελαύνουν, οι αξίες είναι εντελώς αντίστροφες από τις ισχύουσες στον "κανονικό" κόσμο, η γοτθική ατμόσφαιρα είναι πανταχού παρούσα, προς μεγάλη απόλαυση των μελών, ενώ ταυτόχρονα η σάτιρα των "καθαρών" και ξενέρωτων καθώς πρέπει δυτικών αξιών σπάει κόκαλα (οι σκηνές με τα παιδιά στην πιο-αμερικάνικη-δεν-γίνεται κατασκήνωση και το χάος που δημιουργούν στην "υπέροχη" εικόνα της είναι απολαυστικές).
Γενικά, ενώ πρόκειται για μια εμπορική και πετυχημένη ταινία, λειτουργεί απόλυτα ανατρεπτικά για πολλές κατεστημένες αξίες κι αυτό είναι το στοιχείο που μ' αρέσει. Από τους ηθοποιούς η μικρή τότε Κριστίνα Ρίτσι κλέβει νομίζω την παράσταση, ενώ συνολικά το βρίσκω αξιοπρεπές νο 2, πράγμα που βεβαίως δεν συμβαίνει καθόλου συχνά.