Ο WALTER MITTY ΜΕΤΑΞΥ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

"Η Κρυφή Ζωή του Walter Mitty" υπήρξε αρχικά διήγημα του Τζέιμς Θέρμπερ και στη συνέχεια ταινία του 1947 με τον Ντάνι Κέι. Το 2013 γυρίζεται ξανά, προσαρμοσμένη σε σύγχρονα δεδομένα, από τον Ben Stiller, ο οποίος είναι φυσικά και ο πρωταγωνιστής.
Ο ήρωας είναι παθολογικά δειλός και παθολογικά ονειροπόλος. Έχει την ιδιότητα να αφαιρείται στα καλά καθούμενα και να φαντάζεται ότι είναι ήρωας σε μια σειρά από ηρωικούς κόσμους, όπου φυσικά πραγματοποιεί ηρωικές πράξεις. Στην πραγματικότητα είναι απλός εμφανιστής φωτογραφικών φιλμ και δουλεύει για το περίφημο περιοδικό Time, το οποίο ετοιμάζει το τελευταίο έντυπο τεύχος του πριν μετατραπεί σε ψηφιακό. Η μετατροπή ατυή σημαίνει βέβαια απολύσεις... για να πατήσουμε για τα καλά στον δυσάρεστο πραγματικό κόσμο. Όταν χάνεται το αρνητικό του τελευταίου εξωφύλου, ο Γουόλτερ βγαίνει για πρώτη φορά από το καβούκι του και ζει μια σειρά από εξωφρενικές περιπέτειες στις άκρες του κόσμου για να το βρει.
Είναι αλήθεια ότι η ταινία είναι κάπως "λίγο απ' όλα". Είναι και περιπέτεια φαντασίας (όταν ο ήρωας αποδρά σε φανταστικούς κόσμους) και περιπέτεια σκέτο και κωμωδία και αισθηματική κομεντί και σχόλιο για τη σκληρή πραγματικότητα και διδακτική για την ανάγκη να αδράξουμε την αληθινή ζωή και να πάψουμε να κρυβόμαστε στις φαντασιώσεις μας και λίγο δράμα και... Και ίσως όλα αυτά μαζί κάπου να μη δένουν αρμονικά. Ωστόσο συνολικά, και παρά τα σκαμπανεβάσματά της, τη βρήκα διασκεδαστική, ενώ ο Stiller αποδεικνύει ότι είναι και αρκετά καλός σκηνοθέτης (δεν είναι η πρώτη φορά) και, στο συγκεκριμένο φιλμ τουλάχιστον, καλός ηθοποιός.
Θα πρότεινα πάντως, για να το απολαύσετε, να μην πάρετε πολύ στα σοβαρά τα "πραγματικά" συμβάντα, από εκεί δηλαδή που ξεκινά η περιπέτεια του ήρωα, καθώς αυτά είναι τραβηγμένα απ' τα μαλιά (ποιος φιλήσυχος και κουμπωμένος υπαλληλάκος, που δεν έχει ποτέ στη ζωή του ταξιδέψει, θα σηκωνόταν από τη μια στιγμή στην άλλη να πάει στη... Γροιλανδία και μετά στην Ισλανδία και μετά να περιπλανηθεί στο Αφγανιστάν;) Νομίζω ωστόσο ότι όλα αυτά είναι φτιαγμένα απόλυτα συνειδητά με μη ρεαλιστικό τρόπο. Στην ουσία ο ήρωας ζει τις φαντασιώσεις του για πρώτη φορά, τις κάνει πραγματικότητα, ενηλικιώνεται επιτέλους! Γι' αυτό και η τόση υπερβολή. Και όλα αυτά βέβαια γίνονται για να αποδιχτεί το δίδαγμα που προανέφερα: Τολμείστε και ζείστε την πραγματική ζωή!
Ίσως κάπως αφελές και διδακτικό, αλλά, το ξαναείπα, για μένα αρκετά ευχάριστο και με κάμποση φαντασία.