ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΡΟΥΤΙΝΑΣ "ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ"

Τη δεκαετία του 70 κυρίως η μεταφορά στο σινεμά βιβλίων της Άγκαθα Κρίστι γινόταν κατά συρροήν (όπως οι εγκληματίες). Τα κινηματογραφικά αποτελέσματα ήταν από μέτρια έως απλώς αξιοπρεπή, οι ταινίες αυτές όμως γίνονταν αφορμή για να παρελάσουν στο ίδιο φιλμ πλήθος σούπερ σταρ ή απλώς σταρ, πολλοί απ' τους οποίους υπήρξαν παλαιές δόξες και εμφανίζονταν τώρα σε γεροντική ηλικία. Πρόσφατα είδα και μια σύγχρονη γαλλική μεταφορά έργου της Κρίστι, οπότε μια σύγκριση της νέας ταινίας με μια από τις παλιές είναι ενδιαφέρουσα.
Το "Έγκλημα κάτω από τον ήλιο" (Evil under the sun) του 1982 του Guy Hamilton θεωρώ ότι ανήκει στα πιο μέτρια φιλμ του είδους. Πολλοί τύποι, αριστοκράτες, ζάμπλουτοι αλλά και κάπως ύποπτων πόρων, μαζεύονται σ' ένα αριστοκρατικό ξενοδοχείο για καλοκαιρινές διακοπές, μία αντιπαθής σταρ δολοφονείται και όλοι είναι ύποπτοι για το φόνο, γιατί όλοι κάτι είχαν μαζί της. Πόσες φορές το έχετε ξαναδει/-διαβάσει;
Σύμφωνοι, έχει την σχετική αγωνία για το ποιος το έκανε, σκάει και ο Πίτερ Ουστίνοφ ως πάντοτε εκκεντρικός Πουαρό (προτιμώ σαφώς τον Άλμπερτ Φίνεϊ στο "Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές"), αλλά τα πάντα κυλούν με έναν απόλυτα ρουτινιάρικο τρόπο. Η σκιαγράφηση των σχέσεων των παραθεριστών μεταξύ τους, ο φόνος, οι ανακρίσεις του καθενός από τους καλεσμένους, τα ιδιοφυή συμπεράσματα του παχουλού, ηλικιωμένου ντετέκτιβ. Μάλιστα. Η σκηνοθεσία είναι άνευρη, ρουτινιάρικη (πάλι αυτή η λέξη. Είναι νομίζω η καταλληλότερη εδώ, γι' αυτό επαναλαμβάνεται) και πάντοτε ξέρεις τι περίπου θα δεις μετά (εκτός του ποιος ακριβώς είναι ο δολοφόνος). Αν έχετε δει ένα τέτοιο φιλμ, τα έχετε δει όλα (όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα βιβλία της Κρίστι). Και μάλιστα, όπως είπα στην αρχή, το συγκεκριμένο δεν νομίζω ότι είναι από τα καλύτερα. Εν τω μεταξύ, εκτός του Ουστίνοφ, ο Τζέιμς Μέισον, η Τζέιν Μπίρκιν, η Μάγγι Σμιθ, ο Ρόντι ΜακΝτάουελ και διάφορες άλλες φίρμες έχουν προλάβει να κάνουν το πέρασμά τους.
Αν είστε φανατικοί του είδους, ΟΚ. Εγώ δεν θα πάρω πολλά απ' αυτό. Λιγώνει.