ΘΕΑΤΡΙΝΕΣ, ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΙΑ

Η Valeria Bruni Tedeschi είναι μια πολύ καλή ηθοποιός. Με τις "Θεατρίνες" (Actrices, 2007) όμως περνά και στη σκηνοθεσία, και μάλιστα για δεύτερη φορά. Πλην όμως το αποτέλεσμα δεν κατάφερε να με κρατήσει. Σ' όλη τη διάρκεια της ταινίας είχα την αίσθηση ότι το όλο εγχείρημα έγινε για ναρκισσιστικούς λόγους, για να δώσει δηλαδή στην ηθοποιό την ευκαιρία να ερμηνεύσει πολλαπλούς ρόλους.
Πράγματι, η ηρωίδα είναι διάσημη θεατρική ηθοποιός, αλλά μόνη. Με το θάνατο του πατέρα της συνειδητοποιεί ότι η ευκαιρία για μητρότητα έχει πλέον παρέλθει οριστικά και η ζωή της διαλύεται, όδηγώντας την προς την υστερία. Με το να υποδύεται μια ηθοποιό, η Τεντέσκι βρίσκει την ευκαιρία να ερμηνεύσει και την υστερία της καθημερινότητάς της και την ηρωίδα ενός έργου του Τουργκένιεφ που ανεβάζουν την περίοδο που διαδραματίζονται τα παραπάνω.
Συνήθως ο χαρακτηρισμός "γυναικεία ταινία" δεν είναι για μένα ούτε καλός ούτε κακός από μόνος του. Εξαρτάται από την εκάστοτε ταινία. Δυστυχώς εδώ θα τον χρησιμοποιήσω μάλλον αρνητικά. Ίσως κάποιες γυναίκες να συγκινηθούν και να συμπάσχουν με την ηρωίδα, αφού όντως θίγονται ορισμένα σημαντικά θέματα για μια γυναίκα. Εγώ πάντως μάλλον έπληξα. Ιδιαίτερα με το "κερασάκι στην τούρτα", την θρησκοληψία δηλαδή της πρωταγωνίστριας, που ζητά παιδί από τον θεό, αλλά και από έναν... παπά. Αναμφισβήτητα η Bruni Tedeschi είναι πολύ καλή ηθοποιός. Προσωπικά θα προτιμούσα να μείνει σ' αυτή της την ιδιότητα.