FANTASTIC FOUR ΜΕ ΧΑΜΗΛΟ IQ

Μα καλά, θα μου πείτε, τι ήθελες να πας να δεις αυτούς τους ανεκδιήγητους Fantastic Four, Rise of the Silver Surfer (2007); Ή μήπως θεωρείς καλό σκηνοθέτη τον Tim Story; Ε, να, Δευτέρα βράδυ που βαριόμουν, ένα θερινό σινεμαδάκι σχεδόν κάτω από το σπίτι μου, όπου μπορώ να πάω με τις σαγιονάρες... Τι να κάνω; Αυτό έπαιζε...
Κι ήταν χειρότεροι από όσο φανταζόμουν. Μάλλον για παιδική κωμωδιούλα πρόκειται, που ίσως ενθουσιάσει παιδιά του δημοτικού (πλην όμως με κρύο χιούμορ), αφελέστατη δράση (τα παιδιά που λέγαμε ίσως εντυπωσιαστούν), χαρακτήρες άστα να πάνε (τα παιδιά αυτό δεν θα το καταλάβουν, είναι για μεγαλύτερες ηλικιακά απαιτήσεις), εύκολες λύσεις και άλλα πολλά, αλλά κανένα θετικό.
Ποτέ μου δεν υπήρξα φαν των σουπερ ηρωικών κόμικς και του σύμπαντος της Marvel ιδιαίτερα. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να απολαύσω μερικές συμπαθητικές έως και καλές ταινίες του είδους, όπως οι πρώτοι Batman ή οι X Men. Συνήθως όμως οι περισσότερες ταινίες που προέρχονται από εκεί δεν βλέπονται. Και δυστυχώς αυτοί οι F4 κάθε άλλο παρά εξαίρεση μου φάνηκε ότι αποτελούν... Τι μένει; Να χαζεύουμε την εντυπωσιακή Τζέσικα Άλμπα και τα ειδικά εφφέ, κυρίως αυτά που αφορούν τον Silver Surfer, που είναι μάλλον και ο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας της ταινίας. Πάει πολύς καιρός όμως από τότες που τα εφφέ από μόνα τους ήταν ικανά να με κάνουν να απολαύσω μια ταινία. Όσο για την Τζέσικα... την προτιμώ στο Sin City.
ΥΓ: Ναι, ο Stan Lee κάνει και πάλι την cameo εμφάνισή του. Αν αυτός είναι λόγος να σπεύσετε, εμένα δεν μου πέφτει λόγος.