ΕΡΩΤΑΣ, ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΤΟ CASHBACK

Ο άγγλος Sean Ellis γύρισε τη μικρού μήκους Cashback το 2004. Είχε τόση επιτυχία σε φεστιβάλ μικρού μήκους και στο Ίντερνετ, ώστε το 2006 αποφάσισε να την ξαναγυρίσει, μεγάλου μήκους αυτή τη φορά.
Πρόκειται για μια έξυπνη ερωτική κομεντί, είδος αρκετά συνηθισμένο (και κορεσμένο ίσως, θα πείτε αρκετοί). Ωστόσο την παρακολούθησα πολύ ευχάριστα, κυρίως για το χιούμορ της. Μερικές πανέξυπνες ατάκες, κάμποσες ξεκαρδιστικές καταστάσεις και η όλη ευαισθησία της αντιμετώπισης της αισθηματικής ίντριγκας με έκαναν να την απολαύσω. Όλα τα λεφτά βεβαίως είναι οι απίθανοι χαρακτήρες που πλαισιώνουν τον ήρωα, συνάδελφοί του στο σούπερ μάρκετ όπου δουλεύει τα βράδια ή φίλοι. Το χιούμορ της ταινίας πηγάζει απ' αυτούς. Σαν κερασάκι έρχεται και η πινελιά του φανταστικού στοιχείου: Ο νεαρός καλοτεχνίτης ήρωας, τσακισμένος από τον χωρισμό και την αϋπνία, μπορεί (ή φαντάζεται ότι μπορεί) να παγώνει τον χρόνο και, μόνος εν κινήσει αυτός, να περιφέρεται κατά βούληση όπου θέλει, κάνοντας ό,τι θέλει, μέχρι ο ίδιος να αποφασίσει να τον επαναφέρει στην κανονική του ροή (εύρημα βέβαια που θυμίζει την κλασική βουβή ταινία της δεκαετίας του 20 "Το Παρίσι κοιμάται" του Ρενέ Κλαιρ). Για τους γύρω του έχει περάσει μόλις ένα κλάσμα δευτερολέπτου, για κείνον όμως, είπαμε, όσο θέλει. Στην ταινία δεν ξεκαθαρίζεται ποτέ αν αυτή η ικανότητα είναι ένα φανταστικό παιχνίδι του μυαλού του ή αν όντως την κατέχει ο πρωταγωνιστής.
Όχι. Μη φανταστείτε ότι είναι καμιά μεγάλη ταινία, κανένα αριστούργημα. Τα προβληματάκια της τα έχει (κάπως βεβιασμένο, απόλυτα προβλέψιμο τέλος π.χ.) Θα περάσετε όμως ένα ευχάριστο δίωρο. Εγώ τουλάχιστον πέρασα.