"ΕΚΒΟΥΣ" ΚΑΙ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ

 

Το 1977 ο σημαντικός Sidney Lumet (1924-2011) μεταφέρει στην οθόνη το θεατρικό έργο του Peter Shaffer "Equus" (Έκβους), με τους Ρίτσαρντ Μπάρτον και Πίτερ Φερθ στους βασικούς ρόλους. Το σενάριο είναι του ίδιου του συγγραφέα.

Ένας διαταραγμένος έφηβος, με αρρωστημένο πάθος για τα άλογα, διαπράττει ένα φριχτό έγκλημα εις βάρος τους (δουλεύει σε στάβλο) και κλείνεται σε άσυλο. Ένας ψυχίατρος προσπαθεί να τον πλησιάσει και να κατανοήσει το πώς και το γιατί της απαίσιας πράξης του.

Βαθιά ψυχαναλυτικό δράμα, που προσπαθεί να αναλύσει τα βαθύτερα αίτια ενός εγκλήματος, ανατρέχοντας φυσικά σε τραύματα της παιδικής ηλικίας, στη σχέση γονιών - παιδιού, σε καταπιεσμένο ερωτισμό και... το κερασάκι στην τούρτα, την ολέθρια επίδραση μιας καταπιεστικής, φοβικής προς το σεξ, θρησκόληπτης μητέρας. Ο νεαρός έχει αναπτύξει μια σχεδόν σεξουαλική έλξη προς τα ζώα αυτά και ταυτόχρονα τα έχει αναγάγει σε κάτι σαν θεό, τοποθετώντας τα μάλιστα στη θέση του Ιησού, έναν θεό που λατρεύεις και φοβάσαι ταυτόχρονα. Παράλληλα όμως, αυτή η κατάδυση στα σκοτεινά βάθη μιας άρρωστης ψυχής θα διαταράξει και τον ίδιο το γιατρό ("όταν κοιτάς την άβυσσο σε κοιτάει κι αυτή"). Θα βγάλει στην επιφάνεια τα δικά του προβλήματα, τα επιμελώς κρυμμένα μυστικά του, τους φόβους και τα άγχη του.

"Βαριά" και σκοτεινή ταινία με πανταχού παρούσα "αρρωστημένη" (ψυχολογικά) ατμόσφαιρα, ίσως ενοχλήσει αρκετούς ακόμα και σήμερα. Πάντως ο Lumet δεν δίσταζε ποτέ να βουτήξει στα βαθιά...