Ο "EΟ" ΚΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ

 Ο σημαντικός πολωνός σκηνοθέτης Jerzy Skolimowski το 2022, στα 84 του χρόνια δηλαδή, αποφασίζει να κάνει ένα ελεύθερο ριμέικ του "Au hasard Balthazar" (1966) του Robert Bresson. Βέβαια η παλιά ταινία είναι ασπρόμαυρη και απόλυτα μινιμαλιστική (ο Μπρεσόν είναι ο σημαντικότερος ίσως εκπρόσωπος του κινηματογραφικού μινιμαλισμού), ενώ ο Σκολιμόφσκι στο δικό του "Εο" υιοθετεί μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση.

Πρόκειται για την ιστορία ενός γαϊδάρου, ο οποίος πρωταγωνιστεί στο φιλμ. Αρχικά δουλεύει σε τσίρκο και η συμπρωταγωνίστριά του στο νούμερο τον αγαπά πραγματικά. Στη συνέχεια θα απελευθερωθεί από ακτιβιστές και θα γνωρίσει πολλά αφεντικά, περιπέτειες και ταξίδια, καταλήγοντας τελικά από την Πολωνία στην Ιταλία. Σ' όλο αυτό το ακούσιο οδοιπορικό θα γνωρίσει την ανθρώπινη παράνοια και σκληρότητα, αλλά και καλές στιγμές, οι οποίες ωστόσο δεν μπορούν να συγκριθούν με την αγάπη της κοπέλας (που έχασε για πάντα) στην αρχή του φιλμ.

Η ταινία είναι δομημένη σε αποσπασματικά επεισόδια, κάτι σαν κομμάτια ζωής από διαφορετικούς ανθρώπους που ζουν διαφορετικές καταστάσεις και κάποια στιγμή συναντιούνται με το ζώο. Ο Έο είναι ο στωικός παρατηρητής, ανήμπορος να αντιδράσει, που βιώνει όλες αυτές τις καταστάσεις που δημιουργούνται από κτηνώδεις, ανεγκέφαλους φίλαθλους μέχρι από μια σύγχρονη βαρόνη με προσωπικά προβλήματα (η Ιζαμπέλ Ιπέρ σε μια σύντομη εμφάνιση). Γίνεται έτσι, άθελά του, ο αθώος αποδέκτης ανθρώπινων συμπεριφορών που καταδεικνύουν το παράλογο της ανθρώπινης συμπεριφοράς ή της ανθρώπινης κοινωνίας.

Εντυπωσιακή είναι η σκηνοθεσία (και εντελώς διαφορετική από το πρωτότυπο, όπως είπαμε). Ο Σκολιμόφσκι δίνει εντυπωσιακές (και πολλές φορές πανέμορφες) εικόνες, συχνά κινηματογραφημένες με την οπτική του ζώου, δείχνοντάς μας ακόμα και τα όνειρά του, δημιουργώντας σε αρκετά σημεία ένα εντελώς παραισθητικό, ψυχεδελικό θα έλεγα αποτέλεσμα. Συνολικά το φιλμ είναι συγκινητικό, άλλοτε τρυφερό και άλλοτε σκληρό, και, βεβαίως, πάνω απ' όλα έντονα φιλοζωικό. Δεν περίμενα αυτή την αισθητική και τη φρεσκάδα από έναν 84χρονο! Μπράβο!