ΜΙΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΑΘΩΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ "ΣΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ"

O Rian Johnson από την πρώτη του κιόλας ταινία ("Έγκλημα στο Κολέγιο" το 2005) είχε καλές και έξυπνες ιδέες. Η ρέντα συνεχίζεται με το "Knives Out" (Στα Μαχαίρια) του 2019, με πλειάδα καλών ηθοποιών: Ντάνιελ Κρεγκ, Τζέμι Λι Κέρτις, Κρίστοφερ Πλάμερ, Μάικ Σάνον κ.ά.
Βρισκόμαστε στον κλασικό κόσμο της Άγκαθα Κρίστι (δίχως να βασίζεται βέβαια σε δικό της βιβλίο): Μια ομάδα ανθρώπων (εδώ οι όλες οι γενιές των μελών μια πλούσιας οικογένειας) κλεισμένοι σε έναν πύργο... και ένα πτώμα. Όλοι είναι εξ ίσου ύποπτοι, αλλά όλα δείχνουν ότι ο νεκρός 85χρονος πάτερ φαμίλιας... αυτοκτόνησε. Τι έχει συμβεί πραγματικά;
Φυσικά όσο προχωρά το φιλμ οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη. Το ενδιαφέρον είναι ότι με φλας μπακ γνωρίζουμε τι έχει συμβεί από τα μισά περίπου της ταινίας, ωστόσο οι ανατροπές συνεχίζονται. Πώς γίνεται αυτό; Θα το δείτε. Ο Κρεγκ έχει πλάκα στο ρόλο του ιδιόρρυθμου (ως Πουαρό) ντετέκτιβ και  όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι είναι απολαυστικοί ως κακοί ή/και μαλάκες. Το χιούμορ βρίσκεται παντού και, γενικά, βλέπεται εξαιρετικά ευχάριστα. Επί πλέον ο Johnson υπονομεύει διαρκώς και καθόλου δεν χαρίζεται σε μια σειρά από τύπους: Από πλούσιους μεγαλοαστούς (που μόνο "καλοί" δεν είναι και, φυσικά, κάθε άλλο παρά αθώοι ή, στην καλύτερη περίπτωση, απλώς κηφήνες), μέχρι νεαρούς ακροδεξιούς ή ακροαριστερούς (αμφότεροι βασισμένοι απόλυτα στα λεφτά της οικογένειας). Ρατσιστές, δήθεν διανοούμενοι, απατεώνες, ψεύτες... να μερικά χαρακτηριστικά των μεσήλικων ηρώων.
Έτσι η απολαυστική θέαση συνδυάζεται με έντονη κοινωνική κριτική σε ένα, νομίζω, από τα πιο ευχάριστα αστυνομικά φιλμ των τελευταίων χρόνων.