"ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΓΕΥΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟ" Ή ΠΩΣ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΑΝ ΟΙ ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ

Ο Νιλ Σάιμον είναι ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας. Ο Robert Moore (1927-1984) ήταν βρετανός τηλεσκηνοθέτης με 2-3 μόνο ταινίες στο ενεργητικό του. Το 1976 πάντως γυρίζει το "Murder byDeath" (Πρόσκληση σε Γεύμα από έναν Υποψήφιο Δολοφόνο) σε σενάριο του πρώτου, μια ενίοτε ξεκαρδιστική παρωδία αστυνομικών ιστοριών μετά ντετέκτιβ και φόνων.
Ένας εκκεντρικός εκατομμυριούχος προσκαλεί για μια νύχτα στον απομονωμένο, γοτθικό πύργο του τους πέντε διασημότερους ντετέκτιβ του κόσμου δηλώνοντάς τους ότι τα μεσάνυχτα θα γίνει ένας φόνος. Όποιος λύσει το μυστήριο θα πάρει ένα εκατομμύριο. Και μια σειρά από απίθανα γεγονότα αρχίζει.
Κατ' αρχήν το φιλμ δίνει την ευκαιρία να μαζευτεί ένας γαλαξίας λαμπρών ονομάτων: Άλεκ Γκίνες, Ντέιβιντ Νίβεν, Πίτερ Φολκ, Μάγκι Σμιθ, Πίτερ Σέλερς, Έλσα Λάντσεστερ, Τζέιμς Κόκο και ο Τρούμαν Καπότε αυτοπροσώπως στο ρόλο του απίθανου οικοδεσπότη. Από εκεί και πέρα η παρωδία λειτουργεί μια χαρά, οι ατάκες που ανταλλάσσονται είναι αστείες και συχνά "κοφτερές", τα γεγονότα απίθανα και ένα παιχνίδι ταυτοτήτων παίζεται διαρκώς: Ποιος είναι ποιος, γιατί βρίσκεται εκεί, ακόμα και ποιος είναι ο (εκάστοτε) νεκρός. Εννοείται ότι πρόκειται για ταινία δωματίου (ταινία πύργου για την ακρίβεια), ότι το βάρος πέφτει στο σενάριο και όχι στη σκηνοθεσία και ότι η θεατρική καταγωγή του φαίνεται. Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον, κανένα πρόβλημα.
Φυσικά όλα αυτά είναι αδύνατο να συμβούν στην πραγματικότητα. Ποιος νοιάζεται όμως; Το φιλμ δηλώνει από την αρχή ότι παίρνει τις γνωστές ιστορίες σε στιλ Άγκαθα Κρίστι και τις "ξεχειλώνει" όσο δεν παίρνει, κάνοντας πλάκα μαζί τους, δίχως να νοιάζεται καθόλου για την όποια αληθοφάνεια. Αυτή άλλωστε είναι και η γοητεία του. Ιδανικό για θερινά σινεμά, μόνιμη επιτυχία για άπειρα χρόνια των αθηναϊκών καλοκαιριών, νομίζω ότι εξακολουθεί να διασκεδάζει.