"ENTRAPMENT"... ΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ

Ο Jon Amiel έχει κάνει μερικές συμπαθητικές ταινίες (και περισσότερη τηλεόραση), δίχως ποτέ όμως να κάνει το μεγάλο φιλμ. Σε συμβατικά μονοπάτια κινείται και το "Entrapment" (Διπλή Παγίδα) του 1999 με τους Σον Κόνερι και Κάθριν Ζέτα Τζόουνς.
Τυπική ταινία με σούπερ ληστείες, με εξ ίσου τυπικό ιδιοφυή ήρωα που ληστεύει όχι για τα λεφτά (έχει ό,τι θέλει), αλλά για χόμπι και ερεθίζεται όσο πιο δύσκολη, ακατόρθωτη ουσιαστικά, είναι η πρόκληση και άλλα παρόμοια κλισέ ταινιών του είδους. Η ηρωίδα δουλεύει σε ασφαλιστική εταιρία και στέλνεται στα χνάρια του εν λόγω σούπερ κλέφτη που λέγαμε για να τον παγιδεύσει και να βρει αποδείξεις για την ενοχή του (όλοι υποψιάζονται ότι αυτός κάνει τις "ακατόρθωτες" ληστείες, αλλά αποδείξεις δεν υπάρχουν). Από εκεί και πέρα το φιλμ ισορροπεί ανάμεσα σε δύο διαφορετικές υποθέσεις, στην "αγωνία" για το αν η κοπέλα παίζει διπλό παιχνίδι (με ποιον είναι τελικά, με τον ληστή ή με την εταιρία;) και στο απαραίτητο υποβόσκον love story ανάμεσα στους δύο (οι οποίοι έχουν βεβαίως καμιά τριανταριά χρόνια διαφορά).
Υπάρχει βεβαίως το σασπένς, το θέαμα, το κοσμοπολίτικο στοιχείο και, πάνω απ' όλα το απαραίτητο στα φιλμ του είδους "αυτό δεν μπορεί να γίνει με τίποτα". Ούτε βεβαίως στον σχεδιασμό και την πολύπλοκη, με άπειρα τεχνολογικά γκάτζετ, εκτέλεση των ληστειών ούτε στις διαρκείς ταρζανιές των ηρώων (που εδώ, μεταξύ άλλων, κρέμονται επικίνδυνα από το ψηλότερο τότε κτίριο στον κόσμο, τον διπλό πύργο στην Κουάλα Λουμπούρ). Προσωπικά τα βαριέμαι όλο και περισσότερο όλα αυτά. Ακόμα όμως κι αν περάσετε δύο ευχάριστες ώρες, πρέπει να παραδεχτείτε ότι όλα αυτά τα έχουμε ξαναδεί πολλάκις και σε ποικίλες μεν, πανομοιότυπες στην ουσία δε εκδοχές.
ΥΓ: Επίσης, μια που είμαστε στα 1999, αξιοποιείται και το θέμα του περίφημου "ιού της χιλιετίας", που τόσα εκατομμύρια ανθρώπους είχε τρομάξει τότε.