ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο "ΧΩΡΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ" BOURNE;

Το 2002 γνωρίσαμε για πρώτη φορά τον αμνησιακό σούπερ πράκτορα Bourne και, ομολογώ, χαρήκαμε πολύ. Το πρώτο φιλμ της σειράς με τίτλο "The Bourne Identity" γύρισε τότε ο Doug Liman και ο ελληνικός τίτλος ήταν "Χωρίς Ταυτότητα", με τον Ματ Ντέιμον βεβαίως στο βασικό ρόλο.
Ένα αλιευτικό σκάφος περισυλλέγει από τη θάλασσα έναν μισοπεθαμένο άντρα, τον οποίο έχουν πυροβολήσει. Όταν αυτός συνέρχεται διαπιστώνει ότι πάσχει από αμνησία : Δεν ξέρει ούτε ποιος είναι ούτε πώς βρέθηκε σ' αυτή την κατάσταση. Βγαίνοντας στη στεριά πασχίζει με κάθε τρόπο να βρει την ξεχασμένη του ταυτότητα, ενώ σύντομα διαπιστώνει ότι είναι εξαιρετικά εκπαιδευμένος. Στην ουσία είναι ένα πραγματικό ανθρώπινο όπλο. Πράκτορας μάλλον. Από ποιον όμως; Και γιατί τον κυνηγούν όλοι; Για ποιούς δουλεύει (ή δούλευε); Ποια είναι (ήταν) η αποστολή του;
Ας πούμε αρχικά ότι η ταινία είναι αληθινά διασκεδαστική (δεν εννοώ με τη χιουμοριστική έννοια του όρου): Διαθέτει εξαιρετικό σασπένς, μυστήριο, άψογα σκηνοθετημένη δράση, σχετικά πρωτότυπο σενάριο και καταφέρνει να κρατά τον θεατή από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Αληθινά χορταστική. Τι άλλο θέλετε; Υπάρχει και το κοσμοπολίτικο στοιχείο (ο Μπουρν ψάχνει τον εαυτό του - και καταδιώκεται - σε πολλές πόλεις, ενώ υπάρχει και Ελλάδα στο όλο τρέξιμο), παίζει και η συμπαθής Φράνκα Ποτέντε... Γενικά θεωρώ την συγκεκριμένη ταινία (και τις δύο άλλες που ακολούθησαν, του Greengrass αυτές), ως πρότυπο καλών θρίλερ δράσης, ίσως του πιο πολυφορεμένου, κακοποιημένου και συνήθως βαρετού είδους του αμερικάνικου τουλάχιστον κινηματογράφου. Όσο για τα νοήματα... καλά πάμε κι εδώ, αφού οι "κακοί" είναι διάφορες μυστικές υπηρεσίες, οι πράκτορες είναι, απλώς, αναλώσιμα αντικείμενα και όλη η προσπάθεια του ήρωα έγκειται στο να ξεφύγει απ' αυτά που τον έχουν προορίσει και προγραμματίσει (αν θέλετε ερμηνεύστε το και ως υπαρξιακή μεταφορά κάποιου που ψάχνει τον εαυτό του πασχίζοντας να γλυτώσει από τα καλούπια και απ' όσα οι άλλοι περιμένουν από αυτόν και του έχουν "αναθέσει". Στην πραγματική ζωή ερήμην του).
Προσωπικά το ευχαριστήθηκα, κυρίως ως φιλμ καθαρής περιπέτειας και κινηματογραφικής απόλαυσης. Και βρήκα ότι αντέχει στον χρόνο. Μακάρι να ήταν έτσι τα κατασκοπικά (ή περίπου) θρίλερ...