ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ "ΜΟΥΜΙΑ" ΑΠΟ ΤΑ ΕΤΟΙΜΑ...

Εντάξει, το είπαμε : Η έμπνευση του Χόλιγουντ βρίσκεται πλέον στο ναδίρ, αφού διαρκώς αναμασά / ανακυκλώνει από τα έτοιμα (ταινίες ή κόμικς) και... ουδέν πρωτότυπο. Τι φταίω εγώ που τόσο σας έχω ζαλίσει μ' αυτή τη  διαπίστωση, αφού όλα (σχεδόν όλα τέλος πάντων) τα blogbuster (ή wanabe blogbuste) των τελευταίων χρόνων αποτελούν ξαναζεσταμένο φαγητό (μερικές φορές βέβαια με πρωτότυπο τρόπο); Ιδού λοιπόν και η Universal, η οποία, έχοντας στην κατοχή της τα φιλμ της "χρυσής εποχής του φανταστικού" της δεκαετίας του 30, αποφασίζει να φτιάξει ένα σκοτεινό σύμπαν κατοικημένο απ' όλα αυτά, με ταινίες που θα επικοινωνούν χαλαρά μεταξύ τους (όπως τα σούπερηιρωικά σύμπαντα της Marvel και της DC). Η πρώτη ταινία της σειράς είναι "Η Μούμια" του 2017 με σκηνοθέτη τον Alex Kurtzman, κυρίως τηλεοπτικό και κινηματογραφικό παραγωγό έως τώρα, και πρωταγωνιστή τον Τομ Κρουζ, πού πάντοτε θεωρείται νεαρός, ευλύγιστος και γκόμενος στα 55 του...
Εδώ είναι αμερικανός τυχοδιώκτης, που ξεθαβει κατά λάθος μια αιγυπτιακή μούμια στο... Ιράκ του πολέμου (όπου έχει πάει για να οικονομήσει κι όχι για να πολεμήσει και άλλα τέτοια πατριωτικά, αν και στρατιώτης), εξαπολύοντας έτσι στον κόσμο το υπέρτατο κακό. Διότι η μούμια ανήκει σε αρχαία διαβολική πριγκήπισσα που θέλει να φέρει στον κόσμο των θεό του κακού και η οποία πάει πακέτο με φοβερή κατάρα, και η οποία επίσης χρησιμοποιεί ως "όχημα" αυτόν που την ξύπνησε (τον Τομ δηλαδή) για τον ανίερο σκοπό της. Και, μέσα στο μπάχαλο, μας συστήνεται και ο δόκτορ Τζέκιλ (ο Ράσελ Κρόου), ώστε να παίζει και άλλος ένας κλασικός (και διχασμένος) ήρωας του φανταστικού και να δομηθεί σιγά - σιγά το σύμπαν που λέγαμε...
Μάλιστα. Μόνο που βρήκα το φιλμ εντελώς μέτριο, ούτε καν τόσο διασκεδαστικό όσο μερικά παρόμοιου είδους blogbuster. Τίγκα στα ψηφιακά εφέ φυσικά, παραπαίει μεταξύ χαζού χιούμορ παλαιού, ξεπερασμένου και αφελούς στιλ (ο ήρωάς μας έχει πάρει στο λαιμό του κόσμο και κόσμο, όπως τον κολλητό του φίλο, λόγω της "μαγκιάς" και της απληστίας του, αλλά κατά βάθος έχει "χρυσή καρδιά" και όλα αντιμετωπίζονται με αστειάκια ακόμα και στις πιο κρίσιμες στιγμές), αχαλίνωτης (;) δράσηw και (ολίγου) τρόμου, ενώ δύο γκόμενες (ξανθιά και μελαχρινή) παλεύουν για τα κάλη του Τομ. Το σενάριο είναι αχταρμάς, με κάμποσα κενά, κυκλοφορούν διάφορα πολύτιμα / μαγικά αντικείμενα, οι χαρακτήρες είναι όλοι σχεδόν διχασμένοι (καλοί και κακοί ταυτόχρονα, πράγμα που θα μπορούσε να είναι ενδιαφέρον, αλλά εδώ μόνο σύγχιση προκαλεί) και όλα προετοιμάζονται για τη δεύτερη συνέχεια της saga. Με κάποιες αμφιβολίες βέβαια, αφού η ταινία δεν πήγε καθόλου καλά στα ταμεία. Υπάρχει και κάποια δικαιοσύνη φαίνεται...