Η ΚΥΡΙΑ TINGLE 'Η ΜΗΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ... ΘΑΝΑΤΟ;

Να λοιπόν μία μάλλον περίεργη ταινία, που μου δημιουργεί αντιφατικά συναισθήματα (μ' αρέσει και δεν μ' αρέσει ή κάπως έτσι). Είναι η μοναδική που έχει γυρίσει ο σεναριογράφος (μερικών "Scream" μεταξύ άλλων) Kevin Williamson το 1999 και λέγεται "Teaching Mrs. Tingle" (στα ελληνικά βρίσκουμε τον ανοικονόμητο τίτλο "Σκεφτήκατε ποτέ να σκοτώσετε τον καθηγητή σας;"). Πρωταγωνίστρια η "πολύ κακιά" - και εξαιρετική, όπως πάντα -  Έλεν Μίρεν!
Η οποία είναι μια κυριολεκτικά "σκύλα" καθηγήτρια, η οποία μισεί βαθιά τους μαθητές της αντί να τους βοηθά, και είναι έτοιμη να καταστρέψει (και) το μέλλον της καλής μαθήτριας - πλην πτωχής και τιμίας - Κέιτι Χολμς, στερώντας της την υποτροφία, τον μόνο τρόπο να σπουδάσει. Η τελευταία, με την παρέα της, αποφασίζουν να αποτρέψουν την κατάφωρη αδικία, πλαστογραφούν κάποιους βαθμούς, αποκαλύπτονται όμως από την φριχτή Τίνγκλ... και τα πάντα βγαίνουν εκτός ελέγχου όταν, σχεδόν άθελά τους, σχεδόν δίχως να το καταλάβουν, βρίσκονται ούτε λίγο ούτε πολύ να κρατάνε αιχμάλωτη, δεμένη στο κρεβάτι της, την καθηγήτρια. Η οποία, σε ρεσιτάλ ύπουλης κακίας, αρχίζει να παίζει παιχνίδια μαζί τους και να τους χειρίζεται... Αλλά και άλλα πολλά θα συμβούν.
Οι πάντες θάβουν το φιλμ (εκτός της ηθοποιίας της Μίρεν). Προσωπικά δεν το θάβω τόσο πολύ. Είναι αλήθεια ότι μπερδεύει κάμποσα κινηματογραφικά είδη δίχως να αποφασίζει πού ανήκει. Ξεκινά ως χαζή αμερικάνικη εφηβική κομεντί και βαθμιαία μετατρέπεται σε ψυχολογικό θρίλερ, όλο και πιο σκοτεινό και βίαιο μάλιστα μέχρι κάποιου σημείου της ταινίας τουλάχιστον, από το οποίο ωστόσο δεν λείπει το σαρδόνιο χιούμορ, αγγίζει λίγο την καθαρή (φαρσο)κωμωδία και καταλήγει μάλλον συμβατικά. 
Τι να πω για όλα αυτα; Απλώς ότι δεν είναι ακριβώς αυτό που δείχνει (και υπόσχεται σε πλήθος έφηβων αμερικάνων, ακόμα κι από την αφίσα της). Είναι αρκετά πιο σκοτεινό. Κι αν θέλετε να προβληματιστείτε κιόλας (;) αναρωτηθείτε: Πού βρίσκονται τα όρια ανάμεσα στο δίκαιο και την αυτοδικία; Μπορεί να παραβεί το νόμιμο κάποιος που αδικείται παράφορα; Και μέχρι πού μπορεί να φτάσει; Ή μήπως, όταν περάσει τη γραμμή, όλα μπορούν να γίνουν μια ανεξέλεγκτη χιονοστιβάδα; 
Σαφώς δεν είναι μεγάλη ταινία (αυτό μας έλειπε). Απλώς είναι παράξενη σαν είδος και, όπως είπα, δεν είναι αυτό που φαίνεται σε πρώτη ματιά. Δώστε της λοιπόν μια (μικρή) ευκαιρία.