"WONDER WOMAN": Η ΠΡΩΤΗ ΣΟΥΠΕΡ-ΗΡΩΙΔΑ

Ωραία, έγινε κι αυτό: Η Wonder Woman, δημιούργημα του Ουίλιαμ Μούλτον Μάρστον, είναι η πρώτη γυναίκα πρωταγωνίστρια υπερηρωικών κόμικς και, όπως είναι φυσικό, είναι από τις πρώτες που μεταφέρονται στην οθόνη, από την "ιδιοκτήτρια" εταιρία - και αντίπαλο της Marvel - DC. Ωραία λοιπόν. Γυναίκα ηρωίδα, πλήρης αλλαγή (;;;), τι άλλο θέλετε; Σκηνοθέτης η Patti Jenkins (δεύτερη μόλις ταινία της μετά το καλό "Monster" του 2003) εν έτει 2017.
Η οποία Wonder Woman (κατά κόσμον Νταϊάνα) έχει... αρχαιοελληνική καταγωγή, καθότι Αμαζόνα, έχει στενή σχέση με τον Δία (ο οποίος έχει σκοτωθεί) και ο μεγάλος εχθρός της είναι ο Άρης, ο θεός του πολέμου. Με τα μπούνια στην ελληνική μυθολογία όπως βλέπετε. Η ηρωίδα μας λοιπόν, Αμαζόνα η ίδια, αποφασίζει να φύγει από το παραδεισένιο και προστατευμένο νησί των Αμαζόνων, όπου κατοικούν μόνο γυναίκες, αθάνατες προφανώς, και στο οποίο υπήρξε το μόνο παιδί που γεννήθηκε εδώ και αιώνες, για να βοηθήσει τους ανθρώπους που βασανίζονται από τον πρωτοφανή τότε Α' παγκόσμιο πόλεμο. Όλα αυτά μετά τη γνωριμία (και τον έρωτα βεβαίως) με τον πρώτο άντρα που συναντά ποτέ, έναν βρετανό κατάσκοπο που ναυαγεί στο μυθικό νησί. Η συνάντησή της με την ανθρωπότητα ωστόσο δεν είναι πάντοτε θετική, καθώς θα γνωρίσει εξ ίσου την καλή και την κακή πλευρά των θνητών.
Πέραν λοιπόν της θηλυκής ιδιαιτερότητας, θα επαναλάβω όσα βαρετά λέω για κάθε φιλμ του είδους: Όλα σχεδόν αυτά είναι καλογυρισμένα, εντυπωσιακά σε εφέ, φτιαγμένα με περισσή φροντίδα ώστε να κρατούν μέχρι τέλους τον θεατή, με μόνιμη σχεδόν μίξη δράσης και χιούμορ (εδώ χιούμορ με φεμινιστική διάθεση), με εντυπωσιακούς ηθοποιούς (ο ρόλος ταιριάζει γάντι στην μις Ισραήλ Γκαλ Γκαντότ). Και όλα καταλήγουν σε ένα κρεσέντο δράσης, καθώς ο... "αρχικαλός" και ο "αρχικακός" φτάνουν στην τελική σύγκρουση για πολλή πολλή ώρα δυστυχώς... Τα ίδια κι εδώ. Στα συν κάποια φιλοσοφική διάθεση περί της "καλής" ή "κακής" φύσης της ανθρωπότητας (ναι, μέσα μας αυτά συνυπάρχουν) και η αποφυγή του απόλυτου χάπι εντ. Αυτά.
Κατά τα άλλα, το είδα για μια ακόμα φορά ευχάριστα (εντάξει, δεν βαρέθηκα), προτίμησα το πρώτο μέρος, αυτό με το λιγότερο ξύλο... και μετά το τέλος είπα "ΟΚ, μία από τα ίδια, με σούπερ γυναίκα αυτή τη φορά". Δεν αμφιβάλλω πάντως ότι τους φίλους του απελπιστικά επαναλαμβανόμενου (και με κέρδη δις βεβαίως) υπερηρωικού είδους θα τους ενθουσιάσει.