"ALIEN: COVENANT": Η SAGA ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ...

Εντάξει. Το ότι είμαι αρχικά εναντίον των sequel, prequel και δεν συμμαζεύεται το εχω γράψει περί τις 100 φορές. Έτσι ένα ακόμα Alien (το 5ο μετά το κλασικό αυθεντικό του 1979) δεν είναι εξ ορισμού δυνατόν (για μένα τουλάχιστον) να προσθέσει κάτι ουσιαστικό στη σειρά. Το συγκεκριμένο "Alien: Covenant" είναι του 2017, το υπογράφει ο πρώτος διδάξας Ridley Scott και είναι η δεύτερη συνέχεια των prequel του αυθεντικού, μετά το απογοητευτικό (κατά τη γνώμη μου και πάλι) "Prometheus". Για να μη μπερδεύεστε με όλα αυτά, διαδραματίζεται χρόνια μετά το προαναφερθέν "Prometheus" και μερικά χρόνια πριν το πρώτο κλασικό Alien.
Το σκάφος Covenant μεταφέρει 2000 επιβάτες σε ύπνωση με σκοπό να εποικίσει έναν συγκεκριμένο πλανήτη, που έχει κριθεί απόλυτα κατάλληλος για την ανθρώπινη επιβίωση και στον οποίο θα φτάσουν κάμποσα χρόνια μετά. Όταν το σχετικά ολιγομελές πλήρωμα ξυπνά αιφνιδίως εξ αιτίας μιας βλάβης, θα διαπιστώσει έκπληκτο ότι εκεί κοντά βρίσκεται ένας παντελώς άγνωστος πλανήτης, ο οποίος μοιάζει τέλειος για εποικισμό και δεν είχε ανακαλυφτεί ποτέ. Για να μην ξανακοιμηθούν άλλα 9 χρόνια, το πλήρωμα αποφασίζει να αποβιβαστεί στον κοντινό πλανήτη για μια πρώτη εξερεύνηση (δίχως φυσικά να ξυπνήσει τους άποικους)... αλλά από την αρχή κιόλας τίποτα εκεί δεν πάει καλά. Πολύ σύντομα ο απόλυτος εφιάλτης ξεκινά (και δεν υπάρχει επιστροφή).
Η ταινία μάς αποκαλύπτει την αληθινή προέλευση του εφιαλτικού τέρατος και προετοιμάζει, όπως είπαμε, για όσα συνέβησαν στο κλασικό Alien του 1979. Κατ' αρχήν θα πω ότι προσωπικά το βρήκα καλύτερο, πιο "στρωτό" θα έλεγα, από το πρώτο prequel "Prometheus". Το φιλμ με κράτησε, η αναλογία δράσης - τρόμου ήταν ευτυχώς σωστή (κοινως δεν υπήρχαν η κλωτσοπατινάδα και οι ατελείωτες θεαματικές εκρήξεις που φοβόμουν), οι σχεδόν σπλάτερ σκηνές δεν έλειπαν (προειδοποιώ) και γενικά το είδα ευχάριστα. Μέχρις εκεί. Σεναριακά τώρα, για μια ακόμα φορά το βρήκα σχετικά βαρυφορτωμένο, καθώς ο Scott εμμένει απαράλλαχτα στην ίδια προβληματική που ανέπτυξε ήδη και στο αυθεντικό Alien, αλλά και στο αριστούργημά του, το Blade Runner, αφού τα περί cyborg / κλώνων και τα ερωτήματα της ανθρώπινης ή μη φύσης τους καταλαμβάνουν εδώ ένα πολύ βασικό μέρος της πλοκής, που μπαίνει εμβόλιμα στην καθαρή ιστορία τρόμου με τα τέρατα (γι' αυτό το χαρακτήρισα κάπως βαρυφορτωμένο). Όσο για τον "κακό" (δεν σας αποκαλύπτω ποιός είναι), η παραπομπή στα απόλυτα ναζιστικά πρότυπα είναι κάτι παραπάνω από σαφής.
Λοιπόν, ανακεφαλαιώνοντας, το είδα μεν ευχάριστα, καμιά σχέση όμως με την αυθεντική, συγκλονιστική εμπειρία του πρώτου φιλμ. Η αρχική έκπληξη / θαυμασμός έχει εξ ορισμού χαθεί, αφού σε όλα τα pre- και seq- η ίδια ιδέα επαναλαμβάνεται και παραλλάσσεται μέχρι τελικής πτώσης (και απόλυτου ξεζουμίσματος). Πάλι καλά που μου άρεσε περισσότερο από τον "Προμηθέα".