ΤΟ ΚΑΤΑ ΣΑΜΠΡΟΛ "ΑΝΘΟΣ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ"

Από τους πρωταγωνιστές της περίφημης νουβέλ βάγκ ο Claude Chabrol (1930-2010) συνέχισε μετά το τέλος της συγκεκριμένης πρωτοπορίας να γυρίζει χαμηλότονα φιλμ, συχνά με ένα είδος αστυνομικού περιεχομένου. "Το Άνθος του Κακού" (La fleur du mal) που γύρισε το 2003 δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέτοιο, αν και περιέχει ένα φόνο.
Ο σκηνοθέτης παρακολουθεί τρεις γενιές μιας εύπορης οικογένειας του Μπορντό, οι οποίες συνυπάρχουν στο πλούσιο σπίτι τους. Όταν η σύζυγος αποφασίζει να ασχοληθεί ενεργά (και με επιτυχία) με την πολιτική, ένας λίβελος εμφανίζεται άγνωστο από ποιον και διανέμεται σε φυλλάδια, ο οποίος ξεθάβει παλιά, βρώμικα μυστικά της οικογένειας. Στο μεταξύ τα δύο νεαρά παιδιά (γιος και κόρη του πατέρα και της μητέρας από άλλους γάμους) νοιώθουν την ανάμεσά τους ερωτική έλξη να δυναμώνει, ακολουθώντας ίσως τη μοίρα των δύο οικογενειών τους...
Το φιλμ είναι και πάλι (Σαμπρόλ γαρ) χαμηλότονο. Ο σκηνοθέτης μοιάζει να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα (ακόμα κι αν αυτά είναι τραγικά) αποστασιοποιημένα, από κάποια απόσταση, με απόλυτα "ευθεία" και απλή ματιά. Δεν υπάρχουν κορυφώσεις, ξεσπάσματα παθών, κραυγές κυριολεκτικές ή μεταφορικές. Όλα προχωράνε με έναν γραμμικό, "στρωτό" ρυθμό, μέχρι την βίαιη κορύφωση, που περιέχει φόνο και αποκάλυψη παλαιού, φοβερού μυστικού, η οποία όμως (ή μάλλον ακόμα κι αυτή) δίνεται με τον απλούστερο των τρόπων, σα να μη συμβαίνει τίποτα.
Στο μεταξύ ο Chabrol προλαβαίνει να θίξει κάμποσα θέματα: Η αδυναμία της πολιτικής να λύσει ουσιαστικά προβλήματα και η συγκαταβατική ματιά ακόμα και καλοπροαίρετων πολιτικών στους φτωχούς, είναι ένα από αυτά. Περισσότερο κυρίαρχη όμως είναι η αίσθηση των όσων κρύβονται κάτω από ένα απόλυτα καθώς πρέπει, άψογο προσωπείο, κάτω από μια ασάλευτη, στιλπνή επιφάνεια, η οποία όμως κρύβει τρικυμίες. Το τέλος μας δείχνει καθαρά τη διπλή αυτή εικόνα, όλα δηλαδή να βαίνουν απόλυτα ομαλά, ενώ κάπου στο σπίτι υπάρχει ένα πτώμα... Ναι, πολλά σιγοβράζουν κάτω από ήρεμες επιφάνειες. Ταυτόχρονα ο Chabrol μοιάζει να επιμένει στο θέμα της μοίρας, μιας προκαθορισμένης πορείας που επαναλαμβάνεται απο γενιά σε γενιά, μια υπόκωφη σύγκρουση γενεών που συνεχίζεται στο σήμερα. Το στοιχείο της μοίρας φαίνεται να προσθέτει και κάποιο σχεδόν μεταφυσικό στοιχείο στο φιλμ.
Αν αγνοείτε το σινεμά του Chabrol ίσως να ξαφνιαστείτε ή / και να ενοχληθείτε από το πόσο άτονα, δίχως νεύρο, συμβαίνουν όλα, από την αποστασιοποιημένη δηλαδή ματιά που λέγαμε. Όσοι όμως συμπαθείτε το χαμηλότονο σινεμά του γάλλου δημιουργού, θα βρείτε μια ακόμα αρκετά ενδιαφέρουσα ταινία του.