CLOCKWISE: Η ΞΕΚΑΡΔΙΣΤΙΚΗ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΕΝΟΣ ΜΑΝΙΑΚΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΗ

Εκτιμώ αφάνταστα το βρετανικό χιούμορ (και θεωρώ κορωνίδα του τους Monty Python). To 1986 λοιπόν ο βετεράνος τηλεοπτικός σκηνοθέτης Christopher Morahan γυρίζει μία από τις 2-3 όλες κι όλες κινηματογραφικές ταινίες του, το ξεκαρδιστικό "Clockwise", με πρωταγωνιστή τον ανεπανάληπτο Τζον Κλιζ, ο οποίος παίρνει όλη την ταινία στις πλάτες του.
Ο ήρωας είναι ένας σοβαρός, μεσήλικας γυμνασιάρχης, μανιακός με την τάξη και την ακρίβεια στο χρόνο. Θέλει όλα να γίνονται με ακρίβεια δευτερολέπτου, κατασκοπεύει εμμονικά τους μαθητές του, διορθώνοντάς τους και το παραμικρό "παραπάτημα" και άλλα τέτοια. Κάποια στιγμή καλείται να προεδρεύσει σε συνέδριο γυμνασιαρχών, που γίνεται στο σχετικά μακρινό Νόριτς, πράγμα που αποτελεί τη δικαίωση, αλλά και το απώγειο της καριέρας του. Προετοιμάζεται άψογα, κανονίζει τα πάντα, αλλά, εξ αιτίας ενός γελοίου λάθους, παίρνει λάθος τρένο. Από εκεί και πέρα ξεκινά μια απίστευτη οδύσσεια, για να καταφέρει να βρεθεί στο σωστό μέρος τη σωστή ώρα.
Η ταινία σατιρίζει ανελέητα την περίφημη βρετανική τυπικότητα και τον αντίστοιχο μικροαστικό καθωσπρεπισμό. Άλλωστε το μεγάλο ατού του περίφημου βρετανικού χιούμορ που προαναφέραμε είναι ο δίχως δισταγμό αυτοσαρκασμός. Φυσικά στο φιλμ η τυπικότητα και ο καθωσπρεπισμός πάνε από πολύ νωρίς περίπατο και όλα οδεύουν προς ένα απόλυτο μπάχαλο. Πρόκειται άραγε για την τιμωρία όλου αυτού του συσσωρευμένου συντηρητισμού, που, τελικά, γίνεται σχεδόν απάνθρωπος;
Πέρα από τις αναλύσεις όμως, η ταινία είναι απόλυτα απολαυστική. Διαθέτει μάλιστα και ένα επιπλέον ατού: Ενώ ξεκινά μάλλον χλιαρά, όσο προχωρά - και όσο τα χρονικά όρια στενεύουν για τον ήρωα - γίνεται όλο και πιο αστεία, για να καταλήξει σε ένα ξεκαρδιστικό φινάλε. Γι' αυτό λοιπόν, και για τον απίθανο Κλιζ, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να την ψάξετε. Αν μη τι άλλο, θα διασκεδάσετε.