ΠΟΙΑ "ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ"; ΜΑΛΛΟΝ ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΦΕΥΓΑΤΟΣ JODOROWSKY!

Ελπίζω να ξέρετε τον μυθικό Alejandro Jodorowsky, μια από τις πιο πολυσχιδείς, sui generis, cult φιγούρες της παγκόσμιας τέχνης. Δεν έχει κάνει πολλές ταινίες - "Ο Χορός της Πραγματικότητας" (La Danza de la Pealidad) του 2013 είναι η 7ή του - κι αυτό γιατί ο άνθρωπος αυτός ασχολείται ταυτόχρονα με σενάρια κόμικς (η γνωστότερη ίσως ιδιότητά του), γράφει βιβλία, είναι μουσικός, παλιότερα εκανε θέατρο, υπήρξε ταχυδακτυλουργος κια μάγος και είναι και μυστικιστής φιλόσοφος. Η "Πραγματικότητα" που προαναφέραμε πάντως γυρίστηκε όταν ο δημιουργός ήταν 84 ετών (!) και δεν έχει να ζηλέψει πολλά από τις παλιότερες ταινίες του.
Ο χιλιανός, ουκρανοεβραϊκής καταγωγής Jodorowsky γεννιέται στην Τοκοπίγια, μια παραθαλάσσια χιλιανή πόλη, το 1929. Ο πατέρας του είναι καταπιεστικός, παλαιών αρχών και σταλινικός, φανατικά αντίθετος προς τον τότε δικτάτορα της χώρας ντελ Κάμπο. Ο μικρός Jodorowsky είναι βέβαια διαφορετικός απ' όλους τους συνομιλήκους του. Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Μα γιατί η ταινία είναι μια αυτοβιογραφία του δημιουργού, μια αυτοβιογραφία των παιδικών του χρόνων στην Τοκοπίγια για την ακρίβεια. Από κάποιο σημείο και μετά βέβαια ξεφεύγει και γίνεται η ιστορία του πατέρα του (μια πραγματική οδύσσεια) για να επανέλεθει στον μικρό Alejandro.
Αυτοβιογραφία λοιπόν. Και τώρα ξεχάστε όσα ξέρετε για τις αυτοβιογραφίες. Γιατί αυτό που θα δείτε (όπως άλλωστε και όλα τα φιλμ του) είναι κάτι απόλυτα σουρεαλιστικό (ο Jodorowsky ήταν μέλος της σουρεαλιστικής ομάδας με τον Αραμπάλ και τον Τοπόρ), παραισθητικό, φευγάτο, βίαιο και, κυρίως, γκροτέσκο. Οι εμμονές του (νάνοι, ανάπηροι, μυστικισμός, θρησκευτικά σύμβολα κ.ά.) είναι όλες παρούσες. Όπως και το χιούμορ. Όπως και αρκετά ακατανόητα στοιχεία (η μητέρα του π.χ. δεν μιλά ποτέ, αλλά διαρκώς... τραγουδά όπερα). Επίσης ο αληθινός 84χρονος Jodorowsky εμφανίζεται συχνά και συνομιλεί με τον δεκάχρονο εαυτό του. Τελικά, αυτό που μένει είναι ένα ταυτόχρονα σπαρακτικό και διασκεδαστικό παραμύθι, γεμάτο με θαύματα και μαγικές εικόνες (όλο το έργο βρίσκεται κοντά σε ένα είδος μαγικού ρεαλισμού), μυστικιστικά στοιχεία, βίαια περάσματα και, το είπαμε, πολύ σουρεαλισμό. Είναι το φιλμ όπου ο Μπουνουέλ συναντά το "Amarcord" του Φελίνι.
Προσωπικά μου άρεσε, γιατί ο κόσμος του πληθωρικού Jodorowsky με γοητεύει (και συχνά με απωθεί ταυτόχρονα). Νομίζω ότι είναι μια διαφορετική κινηματογραφική πρόταση, που δεν μοιάζει με τίποτα εκτός από τον προσωπικό κόσμο ενός "φευγάτου" δημιουργού. Δείτε το, αλλά να είστε προετοιμασμένοι για το τι θα δείτε.