"1001 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ" : ΟΙ ΑΨΟΓΑ ΤΥΠΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΙ

"Το βαρύτερο φορτίο της ζωής είναι να μην κουβαλάει κανείς τίποτα". Αυτό είναι ένα επαναλαμβανόμενο μότο που δεσπόζει στο νορβηγικό φιλμ του Bent Hamer "1001 Γραμμάρια" του 2014. Κι επειδή μου είχαν αρέσει οι παλιότερες "Ιστορίες Κουζίνας" του ίδιου σκηνοθέτη, έσπευσα να το δω.
Πρόκειται για ένα είδος κομεντί, καθόλου χολιγουντιανού στιλ όμως (κάθε άλλο). Μόνη, στη διαδικασία διαζυγίου η ηρωίδα, εργάζεται στη νορβηγική Υπηρεσία Μέτρων και Σταθμών και αναλαμβάνει να μεταφέρει στο Παρίσι το πρότυπο νορβηγικό χιλιόγραμμο, που φυλάσσεται στη Νορβηγία ως κόρη οφθαλμού, με σκοπό αυτό να μετρηθεί στο σχετικό παγκόσμιο συνέδριο Μέτρων και Σταθμών (!) και να επιβεβαιωθεί η ακρίβεια του βάρους του. Διάφορα θα συμβούν εκεί, αλλά και πίσω στη Νορβηγία, και βαθμιαία η Μαρίε θα αρχίσει να αναθεωρεί την άψογη, τυπική και στεγνή ζωή της.
Κάτι ανάμεσα σε Καουρισμάκι και Τατί, με αρκετή δόση μελαγχολίας και συγκίνησης, αλλά και πολύ χιούμορ, η ταινία αντιπαραθέτει σατιρίζοντας τον απόλυτα "καθαρό" και καλοζυγισμένο μέχρι χιλιοστού του γραμμαρίου βόρειο τρόπο ζωής με έναν πιο χαλαρό, ελεύθερο, ρομαντικό και πλούσιο σε συναισθήματα κόσμο - το Παρίσι βέβαια αποτελεί το κλισέ σύμβολο αυτού του κόσμου, πλην όμως το όλο πράγμα δίνεται πολύ χαριτωμένα και το συγκεκριμένο κλισέ δεν με ενόχλησε. Το χιούμορ επικεντρώνεται κυρίως στην λιτή, αλλά γεμάτη έξυπνες παρατηρήσεις σάτιρα των βορείων, με την απόλυτη clean cut καθαρότητά τους και την εξ ίσου απόλυτη κυριαρχία του "καθαρού", γεωμετρικού  σκανδιναβικού ντιζάιν. Όχι, δεν είναι ακριβώς ξεκαρδιστικό, αλλά τρυπώνει "ύπουλα" σε πολλές σκηνές του φιλμ.
Η ταινία είναι κομψή, λιτή και χαμηλότονη, ωστόσο λέει καθαρά αυτά που θέλει να πει και σίγουρα βρίσκεται πολύ μακριά (το είπαμε και στην αρχή) από το βαρετό συνήθως χολιγουντιανό πρότυπο της κομεντί. Δεν είναι το μεγάλο αριστούργημα, ωστόσο το βρήκα πολύ καλό στο συνδυασμό δράματος και χιούμορ και στην απέριτη και απλή, αλλά. το ξαναλέω, κομψή ματιά του.