Μου είχαν λείψει οι γλυκόπικρες, αστείες και συγκινητικές συγχρόνως ιστορίες του Alexander Payne. Ευτυχώς το 2023 επιστρέφει σε μεγάλη φόρμα με το "The Holdovers" ("Τα Παιδιά του Χειμώνα" στην Ελλάδα) και μάλιστα με έναν εξαιρετικό Πολ Τζιαμάτι και δύο πρωτοεμφανιζόμενους - έκπληξη: τους Da'Vine Joy Randolph και Dominique Sessa.

Βρισκόμαστε στα 1970. Ένα απομονωμένο σχολείο για (εσώκλειστους) μαθητές κλείνει για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές. Κάποιοι όμως πρέπει να παραμείνουν ως ελάχιστο προσωπικό, όπως ορίζει ο κανονισμός. Προφανές "θύμα" είναι ένας αυστηρός (στα όρια του βλαμμένου, σίγουρα πάντως γραφικός) και μοναχικός καθηγητής ιστορίας με πάθος για την αρχαία Ελλάδα και Ρώμη, μια μαγείρισσα που θρηνεί τον πρόσφατο χαμό του γιου της στο Βιετνάμ και ένας ατίθασος (για να το πούμε κομψά) μαθητής, που άλλα περίμενε και αλλιώς του ήρθαν τα πράγματα. Τι θα κάνουν οι τρεις τους, ολομόναχοι στο αχανές άδειο κτίριο;

Δεν θα πω πολλά. Η ευαισθησία του Payne κυριαρχεί κι εδώ. Την κωμωδία διαδέχεται το δράμα, η ιδιαίτερη κατάσταση - και η απομόνωση - φέρνουν τους ανθρώπους κοντά, μυστικά αποκαλύπτονται, φιλίες και έχθρες εναλλάσσονται, ό,τι συμβαίνει και στη ζωή δηλαδή. Και όχι, όλα αυτά (κυρίως τη συγκίνηση εννοώ) δεν ξεπέφτουν στο μελό. Όλα είναι σοφά μοιρασμένα. Και ταυτόχρονα θίγονται και "παράπλευρα" θέματα : Από το Βιετνάμ και τις κατάφωρες αδικίες που βασίζονται στις κοινωνικές ανισότητες έως το θέμα της φιλίας ή των λυκοφιλιών που αναπτύσσονται στους κόλπους της κάθε επιστημονικής / πανεπιστημιακής κοινότητας. Τελικά όλα είναι θέμα κοινωνικής θέσης (εκτός ίσως από την αγάπη). 

Το ευχαριστήθηκα και απόλαυσα τα τραγούδια της εποχής που πλημμυρίζουν το φιλμ. Το συνιστώ.