"WALK A TIGHTROPE" : ΕΝΑΣ ΦΟΝΟΣ ΣΤΗ ΜΟΥΝΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Ο Frank Nesbitt (1932-2007) είναι ένας άγνωστος γενικά βρετανός σκηνοθέτης (3 μόνο μεγάλου μήκους στο ενεργητικό του). Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε από το να φτιάξει το 1964 ένα από εκείνα τα βρετανικά νουάρ που λέγαμε σε προηγούμενο post : "Walk a Tightdrop" (με αστείο ελληνικό τίτλο "Ο Δολοφόνος Χτυπούσε το Κουδούνι"). Εξ ίσου άγνωστοι στους περισσότερους είναι και οι ηθοποιοί.

Μια αμερικανίδα ζει στο Λονδίνο, όπου έχει παντρευτεί έναν αρχιτέκτονα. Μια μέρα που έχει βγει μόνη της αντιλαμβάνεται ότι κάποιος την παρακολουθεί. Επιστρέφει σπίτι, χτυπά το κουδούνι (όπως λέει ο τίτλος), εμφανίζεται ο άγνωστος τύπος που την ακολουθούσε και σκοτώνει εν ψυχρώ τον σύζυγο, τον αρχιτέκτονα, μπροστά στα μάτια της έντρομης γυναίκας. Τι ακριβώς συμβαίνει;

Ίσως το φιλμ να μην εντυπωσιάσει πολλούς. Λόγω Βρετανίας, αν και νουάρ ως ιστορία, δεν έχει ούτε την κλασική νυχτερινή ατμόσφαιρα, ούτε τις σκιές και τους υποβλητικούς φωτισμούς. Αντίθετα είναι γυρισμένο με τον γνωστό, "στέρεο" βρετανικό ρεαλισμό και έκδηλη λιτότητα. Καθημερινότητα στην πόλη, συνηθισμένα σπίτια (κάποια φτωχικά και μίζερα, όπως αυτό του δολοφόνου), ημερήσια πλάνα, φτηνές παμπ και, φυσικά, ασπρόμαυρη φωτογραφία. Ίσως όμως ο ρεαλισμός αυτός να αποτελεί μέρος της γοητείας του. Και μας δείχνει συγχρόνως τις βαθιές ταξικές διαφορές στη χώρα. Δεν έχετε παρά να συγκρίνετε το σπίτι και τους χώρους που κινείται ο δολοφόνος με τα αντίστοιχα της γυναίκας. Και το σενάριο; Μετά τον φόνο ο δολοφόνος απαιτεί από τη σύζυγο που οδύρεται τα λεφτά που του έταξε για να σκοτώσει τον άντρα της. Τι πιο τυπικό σε νουάρ; Κι όμως αυτό συμβαίνει στην αρχή σχεδόν του φιλμ. Με έξυπνο τρόπο στη συνέχεια μας δείχνει να καταλάβουμε ότι και ο δολοφόνος λέει την αλήθεια, αλλά και η κοπέλα είναι πραγματικά απαρηγόρητη και θρηνεί για τον άντρα της που αγαπούσε αληθινά (ο οποίος, σημειωτέον, εντάξει, ήταν οικονομικά άνετος, δεν ήταν όμως σε καμιά περίπτωση αυτό που λέμε πλούσιος, οπότε δεν είχε και τίποτε σπουδαίο να κερδίσει από το θάνατό του). Για μια ακόμα φορά: Τι συμβαίνει;

Προσωπικά με κράτησε σε μεγάλο ενδιαφέρον και με γοήτευσε αυτή η τυπικά βρετανική ατμόσφαιρα. Δεν ξέρω αν θα κάνει και σε σας το ίδιο.