Ο ΣΑΟΥΡΑ, Η ΣΑΛΩΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΦΛΑΜΕΝΚΟ

 

Το 2002 ο ισπανός Carlos Saura (ενεργός ως σκηνοθέτης ήδη από το 1960) μεταφέρει στην οθόνη ένα μπαλέτο με μουσική του Roque Banos και θέμα τη "Σαλώμη"(Salome) και την ιστορία ακραίου πάθους και εκδίκησης, της οποίας "αντικείμενο του πόθου" είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Όταν ο έρωτάς της γυναίκας απορρίπτεται η εκδίκηση θα είναι σκληρή.

Η ταινία λειτουργεί κάπου ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και το χοροθέατρο. Στο πρώτο μέρος παρακολουθούμε την προετοιμασία της παράστασης (σκηνοθέτης, χορογράφος, χορευτές κλπ.), συζητήσεις, συνεννοήσεις, προβληματισμοί, πρόβες... Στη συνέχεια παρακολουθούμε ολόκληρη την παράσταση.

Η ιστορία της Σαλώμης, που την ενσαρκώνει η χορεύτρια Aida Gomez, μεταφέρεται σε μπαλέτο (χοροθέατρο αν προτιμάτε) με "ισπανικό" χρώμα, αφού η μουσική και οι βασικές χορευτικές κινήσεις είναι φλαμένκο. Στο πρώτο μέρος, αυτό με την προετοιμασία, βαρέθηκα πολύ. Η ίδια η παράσταση με συνεπήρε, την θεώρησα υποβλητική και σε κάποια σημεία πολύ δυνατή. Συνολικά πάντως όλα αυτά τα μουσικο-χορευτικό-ντοκιμαντερίστικα φιλμ του Σάουρα με αφήνουν μάλλον αδιάφορο. Νομίζω ότι αφορούν μόνο κάποιο κοινό με σχετικά ενδιαφέροντα.