ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑ... "ΣΟΥΤΙΕΝ"

Ο γερμανός Veit Helmer είναι ένας ιδιόρρυθμος δημιουργός με προσωπικό στιλ: Πάντοτε γλυκός (ή γλυκόπικρος) και ποιητικός, με χιούμορ, επιλέγει "εξωτικές" χώρες στις παρυφές της Ευρώπης για να γυρίσει τα σουρεαλιστικά, σαν παραμύθια, φιλμ του, τα οποία διαθέτουν κάτι απ' την ατμόσφαιρα του Κουστουρίτσα, δίχως τον παροξυσμό όμως του τελευταίου. Είναι πιο χαμηλότονα, πιο ήρεμα και "αφελή" και συχνά θυμίζουν τις γλυκές κωμωδίες του φοβερού τρίο Abel, Gordon και Romy.
Στο ίδιο ακριβώς κλίμα - σήμα κατατεθέν κινείται και το "Σουτιέν" (The Bra) του 2018, γυρισμένο στο Αζερμπαϊτζάν, με τον τακτικό πρωταγωνιστή του Κουστουρίτσα Μίκι Μανόλοβιτς. Ένας μεσήλικας, μοναχικός μηχανοδηγός φορτηγού τρένου κάνει τακτικά και ολομόναχος την ίδια πάντα διαδρομή, περνώντας από τα ξεχασμένα χωριά και τις μικρές πόλεις της χώρας αυτής. Κάποια μέρα θα βρει παρμπριζ ένα γαλάζιο σουτιέν, που προφανώς μπλέχτηκε εκεί αφού το τρένο περνά και μέσα από... μπουγάδες. Μόλις συνταξιοδοτείται (σε λίγες μέρες δηλαδή) αποφασίζει να βρει την ιδιοκτήτρια, χτυπώντας όλες τις πόρτες μπροστά από τις οποίες περνούσε το τρένο στη διαδρομή του.
Έχουμε λοιπόν, όπως αντιλαμβάνεστε, μια σύγχρονη ιστορία Σταχτοπούτας, αλλά με... σουτιέν. Και στην ουσία ένα παραμύθι και ένα σχόλιο για τη μοναξιά και την αναζήτηση έρωτα / συντροφιάς. Όπως πάντα στον Helmer υπάρχουν σουρεαλιστικές στιγμές, χιούμορ, αλλά και αρκετή συγκίνηση. Και, για να γίνει ακόμα πιο παράξενο, το φιλμ στερείται κάθε διαλόγου, είναι βουβό (εκτός βεβαίως από μουσικές και ήχους). Και αρκετά καλογυρισμένο. Αν λοιπόν ψάχνετε για κάτι πρωτότυπο και "γλυκό" ψάξτε το (καθώς και όλες τις υπόλοιπες ταινίες του Helmer).