ΕΝΑΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ "ΓΑΛΑΞΙΑΣ"

Το 1969 ο αιρετικός και σουρεαλιστής Luis Bunuel (1900-1983) γυρίζει τον "Γαλαξία" (La Voie Lactee), μια από τις αντιθρησκευτικές / αντικληρικαλιστικές ταινίες του (όπως το "Nazaren"ή η "Βιριδιάνα").
Δύο ζητιάνοι - προσκυνητές προσπαθούν να πάνε με τα πόδια στην θαυματουργή Κομποστέλα της Ισπανίας (κάτι σαν τη δική μας Παναγία της Τήνου). Στο δρόμο συζητάνε για θρησκευτικά θέματα, γνωρίζουν διάφορους ανθρώπους και περιπέτειες και μεταφέρονται αυθαίρετα στο χρόνο, από το Μεσαίωνα και τον 18ο αιώνα μέχρι τη σύγχρονη εποχή, συναντώντας στο παράδοξο αυτό οδοιπορικό από το μαρκήσιο Ντε Σαντ έως τον ίδιο τον Ιησού και την Παναγία.
Φυσικά ο σουρεαλισμός συναντάται με το υποχθόνιο χιούμορ. Οι θρησκευτικές συζητήσεις, που γίνονται σε απίθανα μέρη και από απίθανους ανθρώπους, ξετυλίγουν όλο το φάσμα των πολλών χριστιανικών αιρέσεων (όλες είναι βασισμένες σε πραγματικές θεωρίες διαφόρων αιρέσεων κυρίως περί της φύσης του Ιησού) και διάφορα θαύματα συμβαίνουν, τα οποία στην επόμενη σκηνή μπορεί κάλλιστα να ανατραπούν. Έτσι η σαρδόνια φύση του δημιουργού συναντά εδώ την βλάσφημη διάστασή του (οι καλοί χριστιανοί, οι καθολικοί κυρίως, θα ανατρίχιαζαν πραγματικά). Όσο για τους υπόλοιπους θεατές, πιστεύω ότι θα βρουν αστείο να συνομιλούν, για παράδειγμα, βαθυστόχαστα ο μετρ ενός εστιατορίου με τα γκαρσόνια, ενώ στρώνουν τα τραπέζια, και μετά με τους πρώτους πελάτες περί της θεϊκής ή ανθρώπινης ή και τα δύο φύσης του Ιησού... και άλλα τέτοια.
Απολαυστική, αλλά αποκλειστικά στοχευμένη στα χριστιανικά δόγματα ταινία, η οποία νομίζω πάντως ότι δεν διαθέτει το εύρος της ανατρεπτικής ματιάς του δημιουργού σε ποικίλα κοινωνικοπολιτικά θέματα όπως, ας πούμε, στα λίγο μεταγενέστερα "Κρυφή Γοητεια της Μπουρζουαζίας" και "Το Φάντασμα της Ελευθερίας".