"ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΩΝ" 'Η ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΕΙΡΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ο Michael Ritchie (1938-2001) δεν υπήρξε βέβαια ποτέ μεγάλος σκηνοθέτης. Άντε να γύρισε μερικές συμπαθητικές ταινιούλες. Το 1980 πάντως κάνει "Το Νησί των Καταραμένων" (The Island) με καλό καστ με επικεφαλής τους Μάικλ Κέιν και Ντέιβιντ Γουόρνερ, η ταινία ωστόσο... ούτε κι αυτή είναι τίποτα σπουδαίο.
Όλα ξεκινάνε από το γνωστό μυστήριο του Τριγώνου των Βερμούδων με τα πλοία που εξαφανίζονται. Ένας εκδότης στέλνει εκεί πετυχημένο ρεπόρτερ του για να ερευνήσει το μυστηριώδες φαινόμενο κι αυτός, επειδή είναι χωρισμένος και είναι σειρά του να κρατήσει τον δεκάχρονο περιπου γιό του... ε... τι άλλο να κάνει... τον παίρνει μαζί του (!). Κάπου  εκεί το σκάφος τους θα δεχτεί επίθεση και τελικά πατέρας και γιος θα απαχθούν από σύγχρονους πειρατές που ζουν απομονωμένοι σε ένα χαμένο νησί και δεν έρχονται καθόλου σε επαφή με τον σύγχρονο κόσμο. Από εκεί και πέρα η περιπέτειες του ήρωά μας και η αντιπαράθεσή του με τον αρχηγο των πειρατών θα είναι το βασικό θέμα. Και, βεβαίως, οι σχέσεις πατέρα και γιου, που δεν είναι οι καλύτερες δυνατές.
Εντάξει, η ιστορία είναι τουλάχιστον αφελής και "μπάζει" από διάφορες μεριές. Το ίδιο το φιλμ κινείται (αδέξια μάλλον) ανάμεσα στην εξωτική περιπέτεια και τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα και το τέλος είναι προβλέψιμο μεν, μάλλον μάλλον απίθανο δε  (από ψυχολογική άποψη εννοώ). Επιπλέον ο ήρωας τα κάνει όλα μόνος του, διότι οι καλοί δημοσιογράφοι, ως γνωστόν, όλα τα μπορούν και... κερασάκι στην τούρτα, έχουμε και μια παντελώς κουφή εξήγηση του μυστηρίου του Τριγώνου των Βερμούδων. Τι να πει κανείς...
Μένει κάποιο ενδιαφέρον στην αρχή, με το μυστήριο που τυλίγει τα πάντα και μια χλιαρή επίγευση εξωτικής περιπέτειας με πειρατές και τροπικά νησιά. Τίποτα περισσότερο. Η ταινία είχε αποτύχει οικονομικά στην εποχή της και μετά ξεχάστηκε. Παρά το παράξενο θέμα της (και πρωτότυπο θα μπορούσαμε να πούμε), η αποτυχία αυτή δεν με ξαφνιάζει καθόλου.