Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ HANNIBAL

Όπως ήταν αναμενόμενο, μετά την τεράστια επιτυχία της "Σιωπής των Αμνών" τα διάφορα σίκουελ, πρίκουελ που σχετίζονται με τον ανατριχιαστικό ιδιοφυή κανίβαλο δολοφόνο δίνουν και παίρνουν. Ήταν ζήτημα χρόνου λοιπόν να μάθουμε τα πάντα και για την παιδική του ηλικία, για το "πώς το έπαθε" και να παρακολουθήσουμε τα πρώτα βήματα της αιμοσταγούς καριέρας του. Από την άλλη ο Peter Weber είχε ξεκινήσει εντυπωσιακά με το ατμοσφαιρικό "Κορίτσι με το Μαργαριταρένιο Σκουλαρίκι" και περιμέναμε τα επόμενα βήματά του. Φοβάμαι όμως ότι στη συνέχεια μάλλον το έχασε...
Στο "Hannibal Rising" του 2007 λοιπόν, ο μικρός Χάνιμπαλ, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, βιώνει κατά την παιδική του ηλικία, κατά τη διάρκεια του πολέμου, μια πραγματικά εφιαλτική εμπειρία, η οποία θα τον τραυματίσει ψυχικά για πάντα. Στη συνέχεια τον βρίσκουμε στα 17 του πλέον στο Παρίσι, όπου σπουδάζει ιατρική και ζει με τη θεία του (τη χήρα γυναίκα του θείου του), την οποία δεν αργεί να ερωτευτεί, καθότι αυτή τυγχάνει να είναι η Γκονγκ Λι. Ωστόσο η εμμονή του να πάρει εκδίκηση από όσους έκαναν ό, τι έκαναν  πριν χρόνια, στον πόλεμο, είναι ασίγαστη και όλα τα άλλα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. . Για να την πραγματοποιήσει θα θυσιάσει τα πάντα. Κι όταν όλα θα γίνουν σύμφωνα με την ακατανίκητη επιθυμία του, που δεν του αφήνει, όπως είπαμε, περιθώρια για οτιδήποτε άλλο, θα έχουμε πλέον μπροστά μας τον Χάνιμπαλ Λέκτερ που γνωρίσαμε στη "Σιωπή".
Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα. Όλα ακολουθούν μια προκαθορισμένη, απόλυτα προβλέψιμη, δίχως εκπλήξεις πορεία και όλα, νομίζω, γίνονται πολύ "εύκολα", ενώ όλοι γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι τον Χάνιμπαλ δεν τον πιάνει κανένας. Επίσης δεν ξέρω αν, μετά απ' όσα πέρασε και αφού το νεανικό του μένος στρέφεται βασικά ενάντια σε παλιούς ναζί ή συνεργάτες των γερμανών (αυτό δεν με χαλάει) , καλούμαστε να "συμπαθήσουμε" και να "κατανοήσουμε" το τέρας και την περαιτέρω πορεία του...
Η σκηνοθεσία προσπαθεί να είναι όσο γίνεται ατμοσφαιρική, δεν νομίζω όμως ότι τη βοηθά το μάλλον flat σενάριο. Γενικά ίσως να μη με κούρασε καθώς το έβλεπα, δεν διέκρινα όμως και τίποτα ιδιαίτερο. Αν δεν το έβλεπα δεν νομίζω ότι θα έχανα και πολλά. Κρίμα για τον Weber πάντως...
ΥΓ: Να περιμένουμε να δούμε και τη γεροντική ηλικία του Λέκτερ, όπου, κλεισμένος με άνοια σε γηριατρικό ίδρυμα, θα γευματίζει (με) τους υπόλοιπους υπερήλικες έγκλειστους;