ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ "WHEN ANIMALS DREAM"

Έχουμε δει πάμπολλες ταινίες με θέμα τον λυκανθρωπισμό. Το 2014 τη σκυτάλη παίρνουν - ποιες άλλες; - οι σκανδιναβικές χώρες, των οποίων η κινηματογραφική άνθηση είναι αναμφισβήτητη. Ο Jonas Alexander Arnby είναι δανός και το "When Animals Dream" (Nar Dyrene Drommer) είναι η πρώτη του ταινία.
Μια ντροπαλή και καταπιεσμένη έφηβη σε μικρή επαρχιακή πόλη της Δανίας, ανακαλύπτει σιγά - σιγά ότι στο σώμα της εμφανίζονται ανησυχητικές αλλαγές (παράδοξη τριχοφυία, μελανιές κλπ.). Βαθμιαία το κτήνος αρχίζει να ξυπνά μέσα της, πράγμα που είναι ταυτόχρονα  εφιαλτικό και απελευθερωτικό, ενώ κρυμμένα οικογενειακά μυστικά αποκαλύπτονται. Ο ρόλος του μιικρού κοινωνικού περίγυρου παίζει κι αυτός καθοριστικό ρόλο.
Η ταινία καθηλώνει αρχικά με τις υπέροχες εικόνες της μουντής, συννεφιασμένης δανέζικης επαρχίας. Σίγουρα πάντως αυτό που κάνει τη διαφορά από πάμπολλες άλλες ταινίες τρόμου είναι η εντελώς ρεαλιστική προσέγγιση των (φριχτών) γεγονότων. Όλα συμβαίνουν σε μια απόλυτη επαρχιακή καθημερινότητα, όλα είναι σα να συμβαίνουν δίπλα μας, σε μια συνηθισμένη επαρχιακή πόλη. Οι αντιδράσεις των ηρώων είναι κι αυτές ρεαλιστικές, κάνουν δηλαδή ό,τι θα έκανε οποιοσδήποτε κοινός άνθρωπος παρουσίαζε κάποια παράξενα προβλήματα. Αυτός ο ρεαλισμός στην αντιμετώπιση του φανταστικού είναι που κάνει το φιλμ διαφορετικό.
Από την άλλη η ταινία δεν διαθέτει ιδιάιτερο σασπένς ή δυνατές κορυφώσεις και παίζει σχετικά λίγο με τα εφέ. Και βέβαια, όπως σημείωσα στην αρχή, έχει αυτή τη χαρακτηριστική διττή προσέγγιση στο "κακό": Είναι ταυτόχρονα τρομαχτικό άλλά και ανακουφιστικό. Είναι σα να πρόκειται για την ανακάλυψη και την παραδοχή των καταπιεσμένων ενστίκτων. Ή, συμβολικά , το φιλμ περιγράφει το ξέσπασμα της εφηβείας και την είσοδο στην  ενηλικίωση, καθοριστικά γεγονότα της ανθρώπινης ζωής, που οντως συνήθως είναι τρομαχτικά και επιθυμητά συγχρόνως.
Δεν την βρήκα τόσο σπουδαία ταινία, τη βρήκα όμως αρκετά ιδιαίτερη. Όσοι ενδιαφέρεστε για μια διαφορετική ματιά στο φανταστικό, ψάξτε την.