DON'T COME KNOCKING: WENDERS ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ

Στο "Μην ξανάρθεις" (Don't Come Knocking) ξαναβρίσκουμε τον παλιό, καλό Wim Wenders (αν και όχι τόσο καλό όπως παλιά. Μερικά πράγματα ίσως να μη μπορούν ποτέ να ξαναγίνουν). Η αγάπη του όμως για την Αμερική, το λιτό τοπίο της, τους ανθρώπους των μικρών πόλεων, τους μύθους της, είναι εδώ εμφανέστατη, όπως και σε άλλες, παλιότερες ταινίες του. Όμορφες εικόνες του αμερικάνικου τοπίου, βουτηγμένες στη νοσταλγία, ανθρώπινες σχέσεις και η αθεράπευτη κινηματογραφοφιλία του σκηνοθέτη (αναφορές στο γουέστερν - ο ήρωας είναι ένας παλιός σταρ του σινεμά)... δημιουργούν ένα κλίμα που θυμίζει αυτό στο "Παρίσι Τέξας". Πολύ καλός ο Σαμ Σέπαρντ, που πλαισιώνεται από πολλούς άλλους καλούς ηθοποιούς.
Κάποιες αντιρήσεις ωστόσο υπάρχουν. Κατά τη γνώμη μου η ταινία κουράζει κάπως - ιδιαίτερα προς το τέλος - μερικοί μονόλογοι ή διάλογοι τραβάνε πολύ, ίσως κάτι να "σέρνεται"... Δεν πειράζει όμως. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για έναν αρκετά καλό Βέντερς, πράγμα που μας έχει λείψει τα τελευταία χρόνια.