ΚΛΟΥΝΕΪ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗΣ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΚΙΤΡΙΝΙΣΜΟΥ

Με το "Καληνύχτα και καλή τύχη" ο George Clooney επιβεβαιώνει ότι είναι αξιόλογος σκηνοθέτης, πράγμα που μας είχε πρωτοδείξει με την πρώτη του ταινία "Εξομολογήσεις ενός επικίνδυνου μυαλού". Και προοδευτικός άνθρωπος επίσης (για τα αμερικάνικα δεδομένα τουλάχιστον). Το να επιλέξεις να χτυπήσεις τον συντηρητισμό και τον υστερικό αντικομμουνισμό της μακαρθικής - έστω - περιόδου, είναι μάλλον τολμηρή πράξη στη σημερινή Αμερική του Μπους (που, παρεπιπτόντως, δεν μου βγάζετε από το μυαλό ότι οδεύει αργά αλλά σταθερά προς μία, ήπια ελπίζω, μορφή φασισμού, αλλά αυτό είναι θέμα προς συζήτηση άλλου post...)
Γυρισμένη ασπρόμαυρα, η ταινία καταφέρνει να πιάσει το κλίμα των '50ς (βοηθά και το τζαζέ σάουντρακ), καυτηριάζει τόσο την απύθμενη ηλιθιότητα όσων πίστεψαν στις φασιστικές απόψεις του ΜcCarthy και των γύρω του όσο και την υστερία της εποχής (και όχι μόνο, θα προσθέταμε). Παραδίδει επίσης μαθήματα σωστής δημοσιογραφίας - κυριολεκτικά αποκαλυπτικής - που φαντάζει σχεδόν ουτοπική σε σχέση με τον κιτρινισμό και τη γελοιότητα των σύγχρονων, τηλεοπτικών κυρίως, "αστέρων". Πολύ έξυπνη η ιδέα να χρησιμοποιηθούν φιλμς με τον αληθινό ΜcCarthy, ώστε να μη χρειαστεί να τον υποδυθεί σύγχρονος ηθοποιός.
Καλή ταινία λοιπόν, περισσότερο όμως ένα μάθημα ιστορίας, ιδιαίτερα επίκαιρο στις υστερικά-τρομοκρατημένες-από-κάθε-λογής-δυνάμει-τρομοκράτες μέρες μας.