ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ "ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΟ" "SUBSTANCE"

Το διαβόητο "The Substance" (2024) της γαλλίδας Coralie Fargeat έχει πάρει αντικρουόμενες κριτικές, έχει διχάσει το κοινό και έχει διώξει ανθρώπους από τις αίθουσες. Επανεμφάνιση της Ντέμι Μουρ, η νεαρή Margaret Qualley κι ο Ντένις Κουέιντ αποτελούν το βασικό καστ. 

Μια ώριμη, πάμπλουτη τηλεοπτική σταρ βλέπει να παραγκωνίζεται από την αδηφάγα show business, που αποζητά διαρκώς νέα και λαμπερά πρόσωπα για να ταϊσει το αχόρταγο (και, γιατί όχι; ηλίθιο) κοινό της. Νοιώθοντας το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια της δέχεται την προσφορά κάποιου να πάρει - με πλήρη μυστικότητα - μια ουσία που θα αναγεννήσει το σώμα της. Με κάποιους όρους βέβαια...

Απίστευτο σπλάτερ και body horror, κατάμαυρη κωμωδία, σάτιρα τρεχόντων ηθών, το φιλμ έχει "καλές προθέσεις" καθώς καυτηριάζει τη μη αποδοχή της αναπόφευκτης γήρανσης του σώματος, την αγωνιώδη προσπάθεια να μείνουν οι άνθρωποι (οι σταρ περισσότερο) νέοι, με αποτέλεσμα πολλοί απ' αυτούς να μεταμορφώνονται σε απεχθείς μούμιες, αλλά και την απληστία και τον εθισμό που δημιουργεί η διασημότητα εν γένει. 

Καλά όλα αυτά, αλλά βρήκα την εκτέλεση του όλου πράγματος κυριολεκτικά τραβηγμένη απ' τα μαλλιά, με πολλά σεναριακά χάσματα, με "τόννους" από αηδιαστικές σκηνές και γκροτέσκες καταστάσεις, με άφθονο γυμνό μπας και τραβήξουμε και κανέναν που βλέπει ταινίες μόνο ως ηδονοβλεψίας, με παντελή έλλειψη οποιουδήποτε μέτρου και οικονομίας, που θέλει να γίνει κάτι που να θυμίζει τις καλές εποχές του Cronenberg, αλλά πού τέτοια ικανότητα, λίγος Φάουστ... Γενικά όσο το πράγμα γινόταν όλο και πιο ξέφρενο, τόσο περισσότερο βαριόμουν (και αηδίαζα ταυτόχρονα).

Καλές οι προθέσεις, αλλά ποτέ δεν επαρκούν αν δεν συνοδεύονται από στοιχειώδη καλλιτεχνική ικανότητα. Σε όσους το δουν εύχομαι καλή όρεξη.