"I HEART HUCKABEES": ΠΟΛΥΠΡΟΣΩΠΗ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ

 Ο David O. Russell είχε δείξει από την αρχή ότι οι ταινίες του (κυρίως κωμωδίες) είναι πολύ διαφορετικές από τον μέσο όρο των σύγχρονων αμερικάνικων κωμωδιών. Όχι υποχρεωτικά πετυχημένες, αλλά πάντως διαφορετικές. Αυτό φαίνεται ήδη από το 2004 με το "I Heart Huckabees" (στην Ελλάδα είχε παιχτεί με τίτλο "Το Νόημα της Ζωής και πώς να το Χάσετε", το οποίο διαθέτει ένα απίστευτο καστ. Πάρτε ανάσα: Ντάστιν Χόφμαν, Λίλι Τόμλιν, Τζουντ Λο, Νάομι Γουότς, Μαρκ Γουόλμπεργκ, Ιζαμπέλ Ιπέρ. Εντυπωσιακό!

Ένας οικολόγος (και ποιητής) ιδρύει εταιρία που στόχο έχει να προστατέψει την ακόμα άχτιστη γη από την οικιακή επέκταση. Ο τωρινός αγώνας τους είναι να γλυτώσουν μια προαστιακή όμορφη περιοχή από ένα κατάστημα που πρόκειται να χτίσει η εταιρία Huckabees. Ταυτόχρονα, όντας αποτυχημένος στη ζωή του, επισκέπτεται ζεύγος... υπαρξιακών ντετέκτιβ, που ανιχνεύουν τα προβληματικά σημεία του εσωτερικού σου κόσμου. Ένας λαμπερό και πετυχημένο στέλεχος της εταιρίας "ξεπερνά" διαρκώς τον ήρωά μας στα πάντα, ενώ ένας πυροσβέστης έχει προβλήματα με την οικογένειά του.

Και μόνο απ' αυτά που σας είπα καταλάβατε ότι πρόκειται για ένα πολυπρόσωπο και πολύπλοκο φιλμ. Ενώ όμως τα στάνταρ του είναι υψηλά, ενώ διαθέτει το έντονα διανοουμενίστικο στοιχείο στο χιούμορ του, η πλοκή είναι τόσο χαώδης (θα την χαρακτήριζα) που σύντομα με κούρασε. Σαν να θέλει να πει (ή να σατιρίσει) πάρα πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Επίσης διαθέτει πολλές υποπλοκές που μπερδεύουν την κατάσταση, αναμειγνύει διαρκώς τα υπαρξιακά / ψυχολογικά προβλήματα με τα κοινωνικά και συχνά γίνεται σουρεαλιστικό δίχως όμως να το "τερματίσει", κάνοντας έτσι αδόκιμο κατά τη γνώμη μου τον συνδυασμό ρεαλισμού και "φεύγα". Καλές προθέσεις, ιδιαίτερο πνεύμα, αλλά τελικά δεν μου άρεσε.