"Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ 41" ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ

 "Ο Χορός των 41" (Il Baile de los 41) του 2020 είναι μια μεξικάνικη ταινία, η δεύτερη μεγάλου μήκους του David Pablos και αναφέρεται σε ένα πραγματικό σκάνδαλο που είχε συγκλονίσει το Μεξικό στις αρχές του 20ού αιώνα. 

Ένας βουλευτής παντρεύεται την κόρη του προέδρου της χώρας. Σύντομα όμως φαίνεται ότι κάτι δεν πάει καλά με το νέο ζευγάρι. Στην πραγματικότητα ο σύζυγος ανήκει σε ένα κλειστό κλαμπ gay από υψηλές κυρίως τάξεις) ανδρών. Και όχι μόνο αυτό: Ερωτεύεται παράφορα έναν υπάλληλό του στο γραφείο. Το σκάνδαλο δεν θα αργήσει να ξεσπάσει και δεν θα αφορά μόνο τον συγκεκριμένο βουλευτή.

 Η ταινία είναι πολύ καλογυρισμένη, δίνοντας βάρος στην ατμόσφαιρα της εποχής (σκηνικά, κοστούμια κλπ.). Ενώ λειτουργεί κυρίως ως καταγγελία για τα όσα έχουν υποστεί οι gay σε παλιότερες εποχές (και σήμερα βεβαίως, αλλά οπωσδήποτε σε μικρότερο βαθμό), ταυτόχρονα λειτουργεί και σε άλλα επίπεδα. Ο βασικός ήρωας γίνεται σκληρός με τη σύζυγό του, η οποία αρχικά δεν είναι παρά η κλασική υποταγμένη γυναίκα της εποχής, της δείχνει ανοιχτά ένα είδος περιφρόνησης - αν και το δικό της ξέσπασμα (συνοδευόμενο με αντίστοιχη σκληρότητα) δεν θα αργήσει. Έτσι αποφεύγεται η εικόνα μαύρου - άσπρου (έχει και αυτός την ευθύνη του για όσα θα συμβούν). Επίσης δείχνει ξεκάθαρα την μεροληψία του νόμου. Κοινώς αν έχεις τα μέσα... Η κακή μοίρα παραμονεύει μόνο για τον "αδύναμο κρίκο" του ζεύγους των εραστών. Πάντως η εικόνα της απαγόρευσης και της καταστολής της όποιας επιθυμίας παραμένει νομίζω πολύ δυνατή.

ΥΓ: Κάτι μου φάνηκε στραβό σεναριακά. Δεν καταλαβαίνω γιατί, παρά το ότι το κλαμπ είναι ερμητικά κλειστό και μυστικό, μετά το χορό όλοι βγαίνουν και περιφέρονται στους δρόμους μισομεθυσμένοι και τραγουδώντας νυχτιάτικα, δίνοντας στόχο στους πάντες. Επειδή τα γεγονότα είναι αληθινά (δεν ξέρω βέβαια για το συγκεκριμένο) θα ήμουν περίεργος για την μάλλον παράξενη αυτή στάση.