"THE MATADOR" : ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΕΝΑΣ ΨΥΧΡΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑ ΦΙΛΟ...

Ο ήρωας είναι ένας ψυχρός πληρωμένος δολοφόνος. Μετά από δεκαετίες όμως σ᾽αυτή τη δουλειά, βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης: Ήδη έχει στο ενεργητικό του την πρώτη αποτυχία της καριέρας του, είναι μόνος παρά τις συχνές σχέσεις της μιας βραδιάς με γυναίκες, ταξιδεύει ακατάπαυστα (όπου τον καλεί η δουλειά), ενώ βρίσκεται στα πρόθυρα του αλκοολισμού. Όταν θα συναντήσει τυχαία ένα συνηθισμένο οικογενειάρχη με πολλές ατυχίες στη ζωή του, που βρίσκεται στο Μεξικό για δουλειά, θα του εξομολογηθεί τα πάντα, κάνοντάς τον ακούσιο φίλο και, ίσως, και συνένοχο.
Όλα αυτά συμβαίνουν στο ῾῾The Matador" (2005) του Richard Shepard, με τους Πιρς Μπρόσναν και Γκρεγκ Κινίαρ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ο πρώτος είναι φυσικά ο δολοφόνος και προσφέρει μια εξαιρετική ερμηνεία. Το φιλμ είναι ένα κράμα κωμωδίας, δραματος και θρίλερ και, φυσικά, βασίζεται στις σχέσεις των δύο ηρώων. Βρίσκω δύο ενδιαφέροντα σημεία: Το πρώτο είναι η σκιαγράφηση του πορτρέτου ενός ανάλγητου ῾επαγγελματία῾ στη δύση του, όπου ούτε ανάλγητος μπορεί πλέον να είναι (αν και θα το ήθελε) ούτε καν επαγγελματίας. Καμιά σχέση με τους συνηθισμένουςπ ληρωμένους δολοφόνους του σινεμά. Ο δεύτερος είναι ο προβληματισμός για το πού βρίσκονται τα όρια ανάμεσα στην ηθική και την τιμιότητα και στην ανηθικότητα ή και εγκληματικότητα. Πόσο εύκολα μπορεί κάποιος ῾῾καθώς πρέπει῾῾ να υποκύψει στην εύκολη λύση των προβλημάτων του; Η αλλαγή ρόλων ανάμσεσα στουςδ ύο είναι διασκεδαστική.
Όλα αυτά δίνονται με χιούμορ και, αν μη τι άλλο. παρακολουθούνται ευχάριστα. Δεν πρόκειται για μεγάλη ταινία, υπάρχουν αφέλειες (θα εξομολογούνταν ποτέ ένας δολοφόνος στον πρώτο τυχόντα, όσο ανάγκη κι αν είχε για ανθρώπινη επαφή;), ωστόσο τη βρήκα συμπαθητική και δεν κουράστηκα καθόλου.