ΧΙΟΥΜΟΡ, ΒΙΑ ΚΑΙ ΓΡΑΦΙΚΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΣΤΟ "ΚΛΕΦΤΗΣ ΑΠΟ ΣΠΟΝΤΑ"

Έχω ξαναγράψει ότι δεν είμαι και πολύ φανατικός θαυμαστής του Darren Aronofsky. Μερικές ταινίες του μάλιστα τις βρίσκω ακόμα και απωθητικές (με πρώτη και "καλύτερη" τον ανεκδιήγητο "Νώε", για να μην ξεχνιόμαστε). Ωστόσο το 2025 κάνει μια απροσδόκητη στροφή (γενικά είναι απρόβλεπτος ως σκηνοθέτης) και γυρίζει το διασκεδαστικότατο κατά τη γνώμη μου "Κλέφτης από Σπόντα" (Caught Stealing) με τους Ώστιν Μπάτλερ και Ζόε Κράβιτς σε μερικούς από τους βασικούς ρόλους.

Ένας "βαρεμένος" από παλιότερες ατυχίες πρώην παίκτης του μπέιζμπολ μπλέκεται δίχως καθόλου να το επιδιώξει σε μια άκρως επικίνδυνη ιστορία με αδίστακτους εγκληματίες, ναρκωτικά, ξεκαθαρίσματα συμμοριών και τα λοιπά. Έτσι κάνει μια ακούσια βουτιά στα βαθιά του υπόκοσμου και βρίσκεται στα καλά καθούμενα στο επίκεντρο μιας ιστορίας ζωής ή θανάτου.

Κάνοντας μια απότομη στροφή στη φιλμογραφία του ο Aronowsky κάνει μια ταινία ανάμεσα σε Tarantino και Guy Ritchie με γρήγορους ρυθμούς, μπόλικη βία και - πάνω απ' όλα - δολοφονικό χιούμορ. Όπως καταλάβατε πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία ή ένα θρίλερ με πολύ σασπένς, που κρατά από την αρχή ως το τέλος τον θεατή. Όπως ξανακαταλάβατε το διασκέδασα ιδιαιτέρως. Και ίσως, ίσως λέω, οι ευσεβείς ορθόδοξοι εβραίοι - δολοφόνοι είναι μια αναφορά στα όσα εφιαλτικά συμβαίνουν το σωτήριον έτος 2025...