ΑΚΟΥΡΑΣΤΟΙ "ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΜΑΧΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ"

Ας μην επαναλαμβανόμαστε: Ο Paul Thomas Anderson είναι από τους μεγαλύτερους εν ζωή σκηνοθέτες σήμερα. Το φιλμ "Από τη Μία Μάχη στην Άλλη" (2025) το αποδεικνύει. Βασισμένο (για δεύτερη φορά μετά το 'Έμφυτο Ελάττωμα") σε βιβλίο του μεγάλου (και αγαπημένου του) Thomas Pynchon, το "Vineland", και με τους Σον Πεν, Λεονάρντο Ντι Κάπριο και Μπενίτσιο Ντελ Τόρο στους βασικούς ρόλους, προσθέτει έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των πολύ καλών - και διαφορετικών μεταξύ τους - ταινιών του.

Μια ομάδα βίαιων επαναστατών, βασικά μέλη της οποίας είναι ένα διαφυλετικό ζευγάρι, έχει πλέον εγκαταλείψει προ πολλού την ένοπλη δράση. Εκείνη, μια μαύρη επαναστάτρια, έχει εξαφανιστεί κι αυτός, μεγαλώνοντας μόνος την έφηβη πλέον κόρη τους, ζει κρυμμένος και χαμένος σε επαναστατικά όνειρα και μπάφους. Και τότε, 15 χρόνια μετά, θα κάνει την επανεμφάνισή του ο ανηλεής διώκτης τους από τα παλιά, ένας στρατόκαυλος, φανατικός και "περίεργος" σεξουαλικά συνταγματάρχης...

Μαύρη κωμωδία, που θυμίζει το κλίμα των αδελφών Koen, ταινία δράσης, πολιτική και συνωμοσιολογία, όλα μπερδεύονται περίτεχνα εδώ. Ο τελικός στόχος είναι η ακτινογραφία μιας Αμερικής μπερδεμένης, εφιαλτικής, διχασμένης και επικίνδυνης, στην οποία τίποτα δεν θυμίζει το κουρελιασμένο πλέον "αμερικάνικο όνειρο". Σαφής είναι και ο αλληγορικός χαρακτήρας του φιλμ : Δημοσιευμένο το 1990 το βιβλίο μιλά για την "δύσκολη" Αμερική του Ρίγκαν. Ο Anderson, διασκευάζοντάς το και μεταφέροντάς μας στο 2025 και στην ουσιαστικά φασιστική και στα όρια του εμφύλιου Αμερική του Τραμπ, μας δείχνει ανηλεείς διώξεις μεταναστών, εμμονικό κυνήγι επαναστατικών ομάδων, αχαλίνωτο ρατσισμό, συνωμοσίες πανίσχυρων ακροδεξιών ομάδων κλπ. κλπ. Οι αναφορές στο σήμερα είναι κάτι παραπάνω από σαφείς...

Παρά τις 3 παρά κάτι ώρες του δεν βαρέθηκα καθόλου. Βρήκα απολαυστικότατο αυτό το μπέρδεμα διαφόρων ειδών, διασκέδασα με την καρικατουρίστικη ερμηνεία του Πεν, γέλασα σε κάποια σημεία και, γενικά, το ευχαριστήθηκα, παρά την εφιαλτική εικόνα των ΗΠΑ που παρουσιάζει. Βλέπετε, μερικές φορές δεν είναι μόνο το τι λες, αλλά και το πώς το λες...