ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΜΗΧΑΝΕΣ, ΕΝΩ "ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ"

 

 

"Αγαπούσε τα Λουλούδια περισσότερο" (2025) είναι ο παράξενος τίτλος της 2ης μεγάλου μήκους ταινίας του Γιάννη Βεσλεμέ μετά τη "Νορβηγία". Δική του είναι και η μουσική, αφού είναι ενεργός και στα μουσικά πράγματα με αρκετούς δίσκους στο ενεργητικό του ως Φελιζόλ. Να πω από την αρχή: Το φιλμ είναι μάλλον το πλέον παραισθητικό που γυρίστηκε ποτέ στην Ελλάδα και (ίσως και γι' αυτό ακριβώς) απευθύνεται μάλλον σε λίγους (θέλω να πω ότι εξ αρχής είναι φτιαγμένο για να μην κόψει εισιτήρια).

Τρία αδέλφια κλείνονται στο απομονωμένο παλιό σπίτι τους και προσπαθούν να φτιάξουν μια χρονομηχανή που θα φέρει πίσω τη νεκρή μητέρα τους, ενώ καταναλώνουν κάθε λογής ουσίες (χάπια κλπ. κλπ.). Η είσοδος στο σπίτι μιας νεαρής κοπέλας, υποψήφιας φίλης του ενός από τους τρεις, θα ανατρέψει τις ισορροπίες. Σύντομα κάθε έλεγχος θα χαθεί.

Ουσίες, επιστημονική και όχι μόνο φαντασία, ψυχεδελική εικόνα και παράδοξα εφέ συνθέτουν μια από τις πλέον ιδιόμορφες ταινίες του ελληνικού σινεμά. Η σινεφιλία του δημιουργού και οι αναφορές του είναι εμφανείς: Στον Νικολαϊδη και τη "Γλυκειά Συμμορία" κυρίως, αλλά και στο σινεμά επιστημονικής φαντασίας και τρόμου, στο κινηματογραφικό σύμπαν του Jeane-Pierre Jeunet - ακόμα και ο μόνιμος ηθοποιός του Dominique Pinon εμφανίζεται σε βασικό ρόλο στην ταινία του Βεσλεμέ, στον Cronenberg κλπ. Η εικόνα είναι πειραγμένη, τα εφέ εντυπωσιακά και η απομόνωση (και άγνοια) των ηρώων από κάθε τι καθημερινό και από οτιδήποτε συμβαίνει στον έξω κόσμο χαρακτηριστική. Όσο για την ιστορία και το σενάριο... εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν. Δύσκολα κανείς βγάζει συμπέρασμα για το τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί. Τόσο, ώστε θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι τίποτα από τις χρονομηχανές, τις νεκραναστάσεις, τις μεταμορφώσεις κλπ. δεν συμβαίνει, απλά παρακολουθούμε ένα (κακό ως επί το πλείστον) trip των σχεδόν διαρκώς μαστουρωμένων ηρώων.

Οπτικά ενδιαφέρον, σεναριακά μάλλον αλλού γι' αλλού, η ταινία παραμένει ενδιαφέρουσα για τη μοναδικότητά της στα ελληνικά πράγματα και ο Βεσλεμές ένας από τους λίγους Έλληνες σκηνοθέτες με πολύ συγκεκριμένο και προσωπικό όραμα. Δοκιμάστε το με δική σας ευθύνη και ίσως κάποιοι με την κατάλληλη αισθητική να το απολαύσουν.