""QUEER" : ΕΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

 

Το 2024 ο σημαντικός Ιταλός Luca Guadagnino τολμά να φέρει στην οθόνη ένα από τα "δύσκολα" βιβλία του William Burroughs, το "Queer" (το είχε κάνει παλιά και ο Cronenberg με το "Γυμνό Γεύμα"). Και μάλιστα ο βασικός ρόλος του γκέι ήρωα δίνεται στον Ντάνιελ Κρεγκ (ναι, στον "Τζέιμς Μποντ"), πετυχαίνοντας έτσι μια πλήρη ανατροπή των ρόλων που ερμήνευε ως τώρα ο ηθοποιός αυτός - ο οποίος, σημειωτέον, είναι πολύ καλός εδώ.

Στην Πόλη του Μεξικού του 1950 ο γκέι ηδονοθήρας Αμερικανός ήρωας περιφέρεται αργά σε παρακμιακά μπαρ και κακόφημες γειτονιές χαμένος ανάμεσα στην αναζήτηση εφήμερων αγοριών και στις παραισθήσεις από τις ουσίες που καταναλώνει. Ώσπου θα συναντήσει έναν νεαρό που θα ερωτευτεί βαθιά και πέρα από το εφήμερο. Μαζί θα κάνουν ένα ταξίδι στην αδιάβατη σχεδόν ζούγκλα αναζητώντας ένα παραισθησιογόνο ψυχοτροπικό φυτό, που μόνο οι φυλές εκεί γνωρίζουν και χρησιμοποιούν.

Το βρήκα ενδιαφέρον. Η ατμοσφαιρικότητα, η "παλιά" εικόνα, η ζέστη, ο ιδρώτας, η παρακμή,  δημιουργούν ένα υπνωτικό κράμα που με παρέσυρε. Προειδοποιώ ότι η ιστορία είναι αρκετά ασαφής, ουσιαστικά στερείται "συμβάντων". Καταδεικνύει με πειστικό τρόπο όλη αυτή την νωχελική, ηδονοθηρική περιπλάνηση, την αργή καταβύθιση σε ένα χαμένο, άχρηστο, πλην όμως εθιστικό "τίποτα". Στο δεύτερο μέρος το κλίμα αλλάζει, σα να βλέπουμε μια άλλη ταινία. Η πυκνή ζούγκλα, οι παράξενοι άνθρωποι, η αναζήτηση της αγιαουάσκα, του ψυχοτρόπου μείγματος με το οποίο δεν "την ακούς" απλά, αλλά είναι κάτι πολύ παραπάνω, όλα αυτά συντελούν στη δημιουργία μιας άλλης, εντελώς διαφορετικής ατμόσφαιρας.

Όπως σας είπα κατάφερε να με βυθίσει στο κλίμα της, αλλά πιστεύω ότι οι περισσότεροι θα κουραστούν. Συστήνεται μάλλον σε λίγους. Θα πω τέλος ότι ο Guadagnino έχει εξελιχτεί (εδώ και καιρό) σε έναν από αυτούς τους δημιουργούς που κάθε ταινία τους είναι διαφορετική τόσο αισθητικά όσο και θεματικά, ακόμα όμως και αν δεν αρέσει δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι είναι πάντα ενδιαφέρουσα.