Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ "ΣΚΑΘΑΡΟΖΟΥΜΗ ΣΚΑΘΑΡΟΖΟΥΜΗ"

Το 1988 ο Tim Burton μας είχε συστήσει τον Σκαθαροζούμη, έναν αηδιαστικό, πλην όμως αστείο νεκρό, που εμφανίζεται αν τον καλέσεις καταλλήλως για να κάνει τη ζωή σου μπάχαλο. Το 2024, σε μια εντελώς διαφορετική εποχή, αποφασίζει να γυρίσει ένα σίκουελ, το "Σκαθαροζούμης Σκαθαροζούμης". Ενδιαφέρον έχει ότι διατηρεί το ίδιο βασικό καστ (Μάικλ Κίτον, Γουινόνα Ράιντερ), ενώ έχουν προστεθεί ο Ουίλιαμ Νταφόε, η Μόνικα Μπελούτσι, η Άννα Ορτέγκα και, σε σύντομη εμφάνιση, ο Ντάνι ντε Βίτο!

36 χρόνια μετά (ναι, 36 έχουν περάσει) ο Σκαθαροζούμης είναι ακόμα ερωτευμένος με την Λύντια. Όταν η οικογένεια (τρεις γενιές της για την ακρίβεια) επιστρέφει για μια κηδεία στο σπίτι της αρχικής ταινίας θα γίνει αληθινός χαμός με ζωντανούς και νεκρούς να πηγαινοέρχονται στον πάνω και στον κάτω κόσμο και μια απολαυστική Μόνικα Μπελούτσι να απαιτεί εκδίκηση από τον πρώην της και να καθαρίζει τα πάντα στο πέρασμά της...

Ο Burton ξαναβρίσκει το κέφι του μετά από μια σειρά αποτυχημένων ταινιών τα αρκετά τελευταία χρόνια. Προσωπικά λοιπόν το διασκέδασα. Ο συνδυασμός gore και πλάκας επαναλαμβάνεται έξυπνα και εδώ, ενώ ο σκοτεινός (αλλά και αστείος) κόσμος του σκηνοθέτη κάνει και πάλι τη θριαμβευτική του εμφάνισή με σάρκα και οστά. Θα ακούσουμε πολλή ντίσκο, ενώ προς το τέλος ο Burton ξαναθυμάται σε μια απολαυστική σκηνή το McArthur Park (!), ένα νο 1 κομμάτι του δεύτερου μισού των 60ς που τραγουδούσε ο σημαντικός ηθοποιός Ρίτσαρντ Χάρις. 

Ο δημιουργός ξαναβρίσκει λοιπόν τη φόρμα του, όχι όμως και την έμπνευσή του, αφού δεν παύουμε να μιλάμε για ένα σίκουεκλ που αντιγράφει (επιτυχημένα έστω) το πρώτο φιλμ. Το απόλαυσα λοιπόν, αλλά το στοιχείο της έκπληξης είχε χαθεί, αφού ήξερα πολύ καλά τι θα δω.