"ΜΑΥΡΑ ΓΥΑΛΙΑ"... ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

 

Κάπου είχα ξαναγράψει ότι ποτέ δεν υπήρξα φανατικός του Dario Argento. ΟΚ κάποιες ταινίες των 70ς, άντε και λίγο 80ς (με σημαντικότερη τη "Suspiria"), αλλά μέχριw εκεί. Στη συνέχεια ακολουθεί μια αδιάκοπη παρακμή, της οποίας οι καλύτερες στιγμές είναι ταινίες που απλώς βλέπονται... Τα "Μαύρα Γυαλιά" (Occhiali Neri) του 2022 αποτελούν την επιστροφή του στο είδος από το οποίο ξεκίνησε στις αρχές των 70ς, δηλαδή στα giallo. Πλην όμως δεν τη θεωρώ καθόλου ικανοποιητική επιστροφή...

Μία εντυπωσιακή σε εμφάνιση πόρνη γίνεται στόχος ενός σίριαλ κίλερ. Καταφέρνει να γλυτώσει, αλλά μένει τυφλή. Έχοντας "χρεωθεί" άθελά της ένα παιδί από την Κίνα προσπαθεί απεγνωσμένα να διαφύγει όταν ο δολοφόνος επανεμφανίζεται...

Μέτριο σενάριο, πολλές απιθανότητες, μέτριες ηθοποιίες, κακοί διάλογοι... όλα συντρέχουν για να συμβάλλουν στη γενική μετριότητα του φιλμ. Το περίεργο είναι ότι, κατά τη γνώμη μου, όλα αυτά υπήρχαν ανέκαθεν στο έργο του 82χρονου πλέον σκηνοθέτη. Απλώς σε κάποιες ταινίες του ήταν λιγότερο εμφανή ή καλύπτονταν από την εντυπωσιακή εικόνα. Το συγκεκριμένο δεν συγκαταλέγεται σ' αυτά. Υπάρχουν μάλιστα στιγμές που προκαλεί ακούσιο γέλιο (όπως αυτή με το τέρμα του λεωφορείου σε άγνωστο μέρος στου διαόλου τη μάνα μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, όπου η τυφλή πρωταγωνίστρια κατεβαίνει και... τι έχει μπροστά της; Έναν πάγκο που πουλά μαύρα γυαλιά νυχτιάτικα. Αυτό ακριβώς που ήθελε!) Και άλλα τέτοια.

Πάντως ταινίες σαν αυτή επιβεβαιώνουν τη μάλλον αρνητική εικόνα που έχω γενικά για το έργο του ιταλού καλτ (αναμφισβήτητα) δημιουργού. Α, για να παρηγορηθείτε (ίσως) η αγαπημένη σε πολλούς κόρη του Asia Argento κρατά τον δεύτερο ρόλο.