ΔΙΕΠΡΑΞΑ ΟΝΤΩΣ "ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΜΟΥ";

 Ο Francois Ozon από την αρχή της καριέρας του άλλαζε διαρκώς, κάνοντας ταινίες εντελώς διαφορετικές η μία από την άλλη (θυμηθείτε το αντίστοιχο παράδειγμα του Soderbergh). Συνήθως οι ταινίες του είναι ενδιαφέρουσες. Αυτή τη φορά κάνει μια κωμωδία - παρωδία κάποιων κινηματογραφικών ειδών.

Προσωπικά διασκέδασα πολύ με "Το Έγκλημά μου" (2023), με την Nadia Tereszkiewicz και την Ιζαμπέλ Ιπέρ. Στο μεσοπόλεμο μία φτωχή κοπέλα, επίδοξη ηθοποιός, που ζει με μια συγκάτοικο, επίδοξη δικηγόρο, κατηγορείται για τον φόνο διάσημου θεατράνθωπου. Δικάζεται, όμως η δίκη σύντομα θα πάρει μια ασυνήθιστη (για δίκες) τροπή. Η συνέχεια θα είναι ακόμα πιο ασυνήθιστη.

Το φιλμ βασίζεται σε θεατρικό έργο των 30ς. Ο Ozon πολύ συνειδητά διατηρεί μια κάποια θεατρικότητα (δεν με ενόχλησε), αλλά και κάποιες ως καρικατούρες φιγούρες (ο μάλλον βλαξ αστυνομικός που "επιλύει" την υπόθεση, ο "κακός" θεατράνθρωπος κλπ.). Ούτε κι αυτό με ενόχλησε όμως, καθώς έκανε το όλο πράγμα πιο αστείο. Και πάμε στην ουσία: Πρόκειται για φεμινιστική ταινία, όπου οι γυναίκες, περισσότερο καταπιεσμένες βεβαίως την εποχή εκείνη, διεκδικούν την ανεξαρτησία τους, οικονομική, ερωτική κλπ. Και, κάτω από το αμείλικτο αντρικό / πατριαρχικό κατεστημένο, προσπαθούν να τα καταφέρουν με πονηριά και έμμεσους τρόπους, για να θριαμβεύσουν τελικά ξεγελώντας το ανδρικό κυρίαρχο φύλο, που εδώ περισσότερο ως ηλίθιο παρουσιάζεται παρά οτιδήποτε άλλο. 

Το στοιχείο όμως που (προσωπικά πάντοτε) μου άρεσε περισσότερο, είναι η πλήρης ανατροπή του είδους "αστυνομικό / δικαστικό δράμα". Ούτε λίγο ούτε πολύ στη δίκη, αλλά και σε όσα ακολουθούν μετά από αυτήν, οι βασικές ηρωίδες προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποδείξουν ότι είναι... δολοφόνοι και όχι αθώες. Γιατί; Θα το καταλάβετε αν δείτε την ταινία. Έτσι καταδεικνύεται (όχι άμεσα καταγγελτικά, αλλά με χαριτωμένο τρόπο), η ελαστικότητα της αστικής ηθικής - θεσμοθετημένη ή μη, η εύκολη διαστρέβλωσή της κλπ. κλπ.

Το είδα πολύ ευχάριστα. Δεν είναι κανένα αριστούργημα, αλλά πέρασα πολύ καλά και διασκέδασα την καλυμμένη και εύθυμη ανατρεπτικότητά του. Ό,τι πρέπει για θερινό!